Tag: Universiteit

About Universiteit

Subscribe Feeds

In Cleveland telt proctoring als een illegale huiszoeking, hoe zit dat bij ons?

Geplaatst op in Privacy, 8 reacties
RoonzNL / Pixabay

Een federale rechter heeft bepaald dat de proctoring-videoscan van Cleveland State University in de slaapkamer van een student voor een examen neerkwam op een ongrondwettelijke huiszoeking, meldde Cleveland 19 News onlangs (via). Dat laatste klinkt heftiger dan het is: het Fourth Amendment waar de student zich op beroept, is het klassieke privacyrecht van thuis met rust gelaten worden, en noemt het “searches” als daar inbreuk op wordt gemaakt. Waar het om gaat: had je een redelijke privacyverwachting. Ja, want het is je huis. Nee, want bij iedere online toets wordt er geproctord en dan weet je dat er een camerascan moet plaatsvinden.

De student kreeg twee jaar geleden bij een online toets pas twee uur van tevoren te horen dat hij zijn kamer zou moeten laten zien aan proctoringsoftware, wat hij nogal vervelend vond omdat a) medestudenten elkaars camerascan kunnen zien(???) en b) hij belastingaangifte aan het doen was en de berg documenten niet opgeruimd kreeg binnen de tijd. Vandaar de rechtszaak.

Allereerst had de Universiteit (die dus overheid is, vandaar het Fourth Amendment) gesteld dat de actie geen doorzoeking was omdat al die software het doet, gewoon routine. Maar zo werkt dat niet: ook routine searches vallen onder de Grondwet. Weliswaar heeft iedereen camera’s, maar niet iedereen kijkt bij iedereen in het studentenkot. Dat het vanwege corona bij tentamens gebeurt, is dus eerder een structurele inbreuk dan een “het nieuwe normaal”.

Ten tweede vond de Universiteit dit geen schending van het Fourth Amendment omdat dit bedoeld zou zijn tegen doorzoekingen vanuit het strafrecht; de consequentie hier was hooguit dat je de herkansing op locatie moest doen. De vergelijking werd getrokken met een huisbezoek van uitkeringsgerechtigden (de Wyman-zaak) om te kijken of ze niet stiekem samenwonen: dat was een kleine inbreuk gericht op het eerlijk verstrekken van voordelen voor mensen. De rechter ziet die analogie niet:

In contrast, unlike Wyman and its progeny, this case involves the privilege of college admission and attendance and does not involve a benefit made available to all citizens as of right. Additionally, the record here shows a variable policy— enforced, unevenly, in the discretion of a  combination of proctors and professors—of using remote scans that make a student’s home visible, including to other students, with uncertain consequences.
Vervolgens komt men bij de vraag of de search dan wellicht toch redelijk is, gezien het belang van de overheid om de informatie te verkrijgen. Meestal is een doorzoeking pas redelijk als er een concreet vermoeden is (zoals in het strafrecht) en als je dan een warrant hebt om te gaan zoeken. Zogeheten suspicionless searches zijn in beginsel onredelijk, tenzij er special needs voor de overheid aangewezen worden. Dat is hier dan het belang om de integriteit van een tentamen te controleren. Hier zet de rechter dan tegenover het afgedwongen karakter én de korte tijd van tevoren dat je het wist, plus dat de universiteit nauwelijks had onderbouwd waarom een kamerscan dringend noodzakelijk is voor dit belang. Dus is de search onredelijk.

In Nederland heeft het Gerechtshof Amsterdam in 2021 anders beslist: proctoring door universiteiten (bij ons ook overheid) is geen schending van de AVG of artikel 8 EVRM (ons equivalent van het Fourth Amendment). Het belang van fraudebestrijding stelde het Hof voorop, en specifiek wat de camerascan betreft bleek alleen sprake van een desk scan en niet van een kamerscan zodat het argument van deze Amerikaanse student niet relevant zou zijn bij ons.

Arnoud

Mag je een elearning blijven geven als de docent ondertussen overleden is?

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, Uitingsvrijheid, 12 reacties

Via Twitter:

HI EXCUSE ME, I just found out the the prof for this online course I’m taking died in 2019 and he’s technically still giving classes since he’s literally my prof for this course and I’m learning from lectures recorded before his passing ……….it’s a great class but WHAT
Het blijkt te gaan om een student aan Concordia University, die zijn professor mailde met een vraag naar aanleiding van een online videocollege. Als reactie kreeg hij een autoreply met diens overlijdensbericht. Dat voelt inderdaad wat gek, omdat de student al enige weken dingen bekeek, las en hoorde van deze professor. Dat is toch anders dan een boek opentrekken waarvan de hoofdauteur vijf jaar geleden van ons heengegaan is.

Het bronartikel in Slate kiest de insteek van de overwerkte UD die feitelijk het werk doet, maar de professor de eer en glorie moet laten gaan:

Tenured faculty might teach a few classes, but student work is often graded by underpaid graduate student teaching assistants or graders. At prestigious research universities, discussion sections are also led by graduate students. Many more classes are taught by part-time faculty, who are cobbling together a living, or other short-term contracted faculty, like visiting assistant professors or postdocs. Digital technologies like recorded video lectures allow for the appearance of continued traditional instruction while cutting costs.
Ik heb niet het idee dat het in Nederland ook zo werkt, en zeker in een online leergang zie je natuurlijk gewoon wie je lesgeeft. Toegegeven, je weet niet wie uiteindelijk je opdracht nakijkt of het discussieforum beheert maar over het algemeen gebeurt dat toch echt met open vizier volgens mij. En er lijkt me niets mis mee dat de professor de colleges geeft en een collega of assistent het dag-tot-dag contact met de studenten doet.

Behalve als de professor ondertussen overleden is, natuurlijk. Dan voelt het inderdaad wat raar: je bent dan videocollege aan het volgen en dat wekt toch ergens de indruk dat je deze persoon nu, hier, live in actie ziet. Ontdek je dan langs onverwachte weg (een mail dus naar de professor) dat zhij er niet meer is, dan voelt dat gek. Ergens sowieso gek van die universiteit, dat ze kennelijk de persoonspagina van de professor laten staan en ook diens emailadres blijven vermelden in het universiteitsbrede adresboek. Maar dat terzijde.

Maar mag het? Juridisch gezien liggen de rechten op de video bij de werkgever van deze professor, de universiteit dus. (Voor diens wetenschappelijk werk ligt dat in Nederland waarschijnlijk anders, maar dat terzijde.) Deze kan op grond van het auteursrecht beslissen wat ermee te doen, en in beginsel maakt het daarbij niet uit of de ‘acteur’ in het videowerk ondertussen overleden is. De regel is hetzelfde als bij films en televisieprogramma’s, ook daar is een overleden hoofdrolspeler geen bezwaar tegen heruitzending of uitgave op dvd.

Er is mogelijk een haakje voor de nabestaanden, want de zogeheten persoonlijkheidsrechten (artikel 25 Auteurswet) kunnen door een “aan de door de maker bij uiterste wilsbeschikking aangewezene” worden uitgeoefend. Dat vereist dus wel dat de professor expliciet iemand bij testament of codicil heeft aangewezen, enkel erfgenaam zijn is hiervoor niet genoeg. Dit omdat de auteursrechten niet bij de professor liggen, een beetje extra documentatie is dan wel echt handig.

Wel moet er dan natuurlijk sprake zijn van een situatie waarin die rechten worden geschonden. Enkel het herpubliceren van de video lijkt me zeker niet genoeg. Hetzelfde krijg je bij het portretrecht, dat ook na overlijden van de geportretteerde blijft bestaan (tot tien jaar na overlijden). Welk redelijk belang wordt er dan geschonden? Je beroepen op privacy en eer en goede naam van een overledene zie ik niet opgaan. Identiteitsfraude kan ik het ook niet echt noemen, tenzij je de bizarre situatie zou hebben dat een collega vanuit de mailbox van de prof gaat reageren of dat er een botje onder diens naam reacties gaat plaatsen op het forum, bijvoorbeeld.

Arnoud PS over elearning gesproken, je kunt je weer inschrijven voor mijn elearning AI in de praktijk: Compliance & Governance, we starten op 3 mei en 20 september weer.

Erasmus Universiteit verplicht ondanks kritiek twee camera’s bij onlinetentamens

Geplaatst op in Privacy, 26 reacties

Studenten aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam moeten vanaf deze week twee camera’s gebruiken bij onlinetentamens. Dat meldde Tweakers gisteren. Naast de standaard webcam moeten studenten namelijk nu een telefoon of tablet achter zich plaatsen. Zo kan extra toezicht worden gehouden, wat onder meer nodig is omdat daarmee een niet nader aangeduide fraudetechniek onmogelijk wordt. Zoals ook elders geeft de maatregel stevig protest, waarbij steevast de privacy van stal gehaald wordt en de andere kant dan zegt “hoezo, in de tentamenzaal is ook geen privacy”. Maar daar gaat het niet om.

Natuurlijk word je in een tentamenzaal in de gaten gehouden, dat is het hele punt van naar die zaal moeten komen. (Anders heet het immers een open boek take-home tentamen dan wel eindopdracht.)  En dat zal zeker enige stress geven, maar iedereen weet hoe dat gaat, waar de surveillanten op letten en dat voelt allemaal best redelijk. Af en toe gebeuren er rare dingen, zoals dat men ineens je waterflesje tegen het licht houdt – er zijn fraudeurs die neplabels maken met aan de binnenkant een cheat sheet – maar dat zijn uitzonderingen.

Bij proctoring word je ook in de gaten gehouden maar dan thuis. Dat voelt onprettig, men filmt je in de thuissituatie en die is bij studenten vaak klein en toont privézaken. Lang niet iedereen heeft een aparte studeerkamer of zelfs maar plek vanaf waar zeg het bed en de wc niet zichtbaar is. Daar een camera op moeten richten zodat je docent bij fraudevermoedens kan kijken hoe je erbij zit (en de AI-correctoren om de machine learning bij te stellen), ik snap wel dat dat niet zo fijn is.

Het punt is alleen wat subtieler. Een surveillant bekijkt de hele zaal, en niet continu jou. Ik heb zelf eens een herkansing gemaakt van iets waarbij ik de enige kandidaat was (nee, mondeling geen optie, lang verhaal). Dan zit er dus inderdaad een surveillant de gehele drie uur naar jou en alleen naar jou te kijken. Dat vond ik best even een ding. Dat lijkt wel op wat die camera’s doen. Maar het is nog iets subtieler.

De kern voor mij is dat het ongrijpbaar en daarmee oncontroleerbaar is, wat je dan aan moet zetten. Wat doet die proctoring software? Welke dingen worden opgenomen en vastgelegd, waar gaat het heen? Hoe geef ik aan dat ik écht de onderzetter van mijn thee liet vallen, en geen spiekbriefje heb? Die surveillant kun je dat uitleggen, de proctoring software praat niet terug. En wat nu als dat geluid van mijn huisgenoot in de keuken wordt opgevat als Morse-communicatie, hoe weerleg ik dat?

[Pop quiz: de aanwezigheid van een portretfoto in de achtergrond is een fraudesignaal. Waarom?]

Het is dat gebrek aan menselijke maat, de wetenschap dat er straks alléén naar die beelden wordt gekeken en zonder jouw betrokkenheid een uitspraak wordt gedaan die jij dan maar moet weerleggen, die dit zo bevreemdend maakt. En met de wetenschap dat de bewijslast omgekeerd is (hoewel dat van die diploma’s teruggedraaid werd) zou ik me dan ook ernstig bezorgd voelen.

Oh ja, en daar komt dan nog de hele zorg over technologie bij. Wat als je internetverbinding hapert, wat als je gebeld wordt of je telefoon besluit te rebooten voor een update? Komt voor jou rekening: van internet vallen betekent uitsluiting. Vliegtuigstand helpt natuurlijk niet want je telefoon moet de camerabeelden streamen. En voor de meeste mensen zijn dat onbeheersbare dingen.

Dus nee, ik zou ook zenuwachtig worden van deze manier van surveillance.

Arnoud

Ruzie met de universiteit over een briljant idee

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 13 reacties

Keiharde onderhandelingen, contracten onder druk tekenen of aandelen moeten afstaan. Dit soort zaken verwacht je misschien bij bedrijven, maar niet op universiteiten. Dat schreef de NOS onlangs. Universiteiten blijken soms maanden tot jaren met studenten te steggelen over contracten rondom uitvindingen en software die studenten maken. Dat verrast natuurlijk wel, want een universiteit is toch een wetenschappelijke instelling die niet direct alles zou moeten claimen dat studenten (niet eens werknemers) bedenken. Maar de praktijk is weerbarstig.

Je zou zeggen, natuurlijk kan een student de door hem of haar opgedane kennis vrij toepassen als hij afstudeert of tijdens de studie een briljant idee opdoet. Maar tot veler verrassing blijken universiteiten dan toch claims te leggen op die kennis. Vaak gaat het dan om octrooien, maar ook auteursrechten staan daarbij steeds vaker centraal: de meeste studenten ontwikkelen software (zoals apps) waarmee ze de markt op willen, en de auteursrechten op die software worden dan geclaimd.

Een belangrijk argument daarvoor is dat docenten of hoogleraren hebben meegedacht of zelfs meegewerkt aan die software of het idee. En het is nu eenmaal zo dat als twee mensen iets bedenken, ze beiden rechten kunnen claimen. Maar het voelt wel raar omdat een student toch (zeker bij de afstudeeropdrachten) juist een éigen prestatie moet neerzetten. Als je dan als prof zegt, dat heb ik mee bedacht, is er dan wel een valide afstudeerklus afgerond?

In het artikel lees ik dan ook “wat als je faciliteiten van de universiteiten hebt gebruikt, zoals een lab of printer”, maar daar krijg ik zo’n jeuk van dat ik het kort zal houden: eigendom van productiemiddelen is irrelevant bij de vraag wie intellectueel rechthebbende is. Kom op nou.

Een opvallende in het artikel is de TU/e (mijn alma mater, 1999) die de IE-rechten claimt bij inschrijvingen dat al sinds jaar en dag doet. Dit noemen zij “een voorzorgsmaatregel, omdat er veel met bedrijven wordt samengewerkt.” Want bedrijven nemen graag studenten in dienst voor stages en afstudeerklussen, maar hebben geen zin om per student te onderhandelen over de IE-rechten. Als het raamcontract tussen TU en bedrijf gewoon zegt “alle IE wordt van het bedrijf” dan gaat dat een stuk vlotter.

En nou ja, ik snap best dat als je als bedrijf een student aanneemt voor een klus, je de rechten op zijn of haar werk wilt hebben. Dat moet je apart regelen, want een stage (al dan niet in verband met afstuderen) is geen arbeidsovereenkomst en dus ben je wettelijk geen eigenaar van die rechten. Maar de TU/e regelt het wel héél vroeg, namelijk bij de inschrijving als student. Dat voelt wel een tikje sneaky want welke student-in-spe staat er op dat moment bij stil? En of het juridisch klopt, kun je ook betwijfelen: een akte van overdracht moet concreet en specifiek zijn over wát er wordt geleverd. “Al datgeen ooit gemaakt wordt” is bijvoorbeeld veel te generiek.

De koepel voor universiteiten, de VSNU, werkt nu aan een eenduidige richtlijn voor universiteiten over hoe ze met uitvindingen van studenten om moeten gaan, meldt de NOS nog. Ik ben benieuwd. Mijn suggestie: de student houdt zijn rechten, docenten claimen geen mede-eigendom tenzij concreet software van de universiteit is gebruikt en bedrijven moeten bij begin van de stage gewoon in de stage-overeenkomst regelen (met de student dus, niet de universiteit) welke rechten zij willen hebben.

Arnoud

Hoe moet de universiteit Maastricht omgaan met de Clop ransomware?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, Security, 37 reacties

De universiteit van Maastricht kampt mogelijk nog de hele kerstvakantie met hinder van een grote cyberaanval, waardoor nagenoeg alle universiteitssystemen platliggen. Dat meldde de NOS eind vorig jaar. Het gaat om ransomware, software die data versleutelt tenzij losgeld wordt betaald – in dit geval het Clop virus. Er is aangifte gedaan en volgens universiteitsblad Observant is een team van zo’n 25 IT-experts dag en nacht bezig om de aanval te ontmantelen. Ik kreeg in de kerstvakantie vele mails van met name studenten over waar ze nu staan met bijvoorbeeld hun afstuderen, maar de interessantste vraag kwam van een lezer die zich afvroeg of de verzekeraar van de universiteit gaat betalen. Dat schijnt namelijk normaal te zijn?

Net voor de kerst werd de universiteit getroffen door het Clop virus, dat zich blijkt te richten op grote instellingen en overheden. Het virus versleutelt niet alleen individuele bestanden (zoals de meeste ransomware) maar ook netwerken: alle dhcp-servers, Exchange-servers, domeincontrollers en netwerkschijven zouden versleuteld zijn. Dan heb je best wel een probleem als organisatie, zoals nu ook blijkt uit de enorme inspanning die de universiteit samen met Fox-IT levert om alles weer te herstellen.

Het plan was om begin januari weer gewoon open te gaan, zij het met natuurlijk nogal wat beperkingen qua netwerkverkeer, toegang tot studie-informatie en ga zo maar door. Er is nog niets over regelingen bekend, maar dit lijkt me zo’n evident geval van overmacht dat zaken als deadlines of inleverdata zonder problemen opgeschoven kunnen worden.

Die ene lezer had nog best een punt: het is niet ondenkbaar dat een verzekeraar het losgeld betaalt wanneer ransomware heeft toegeslagen bij een polishouder. Zakelijk is het immers puur een rekensom: wat kost het om het hele systeem terug te zetten, en hoe hoog is het losgeld? Verrassend genoeg blijken veel ransomware-verspreiders namelijk gewoon de sleutel te geven als je betaalt. Logisch vanuit hun perspectief, want dan gaan de betalende slachtoffers anderen adviseren om ook te betalen. En dit soort misdaad moet het van vele gewillige slachtoffers hebben.

Voor een individueel slachtoffer is het dus niet gek om gewoon te betalen, hoewel maatschappelijk gezien dat natuurlijk buitengewoon onwenselijk is. Voor een verzekeraar voelt het gekker: die heeft meer klanten die mogelijk slachtoffer kunnen worden, en veroorzaakt zo meer claims bij zichzelf (en concullega’s). Maar voor het individuele geval zou het ook bij de verzekeraar een prima oplossing kunnen zijn.

Ik ken geen wet die expliciet verbiedt dat een verzekeraar losgeld betaalt. Als de verzekeraar dit in de polis zet als recht, dan zou dat waarschijnlijk in strijd met de openbare orde of goede zeden zijn (art. 3:40 BW). Maar dat levert volgens mij alleen op dat de klant de verzekeraar niet kan dwingen te betalen (een dergelijke verbintenis is immers nietig) of dat de verzekeraar het geld als onverschuldigd betaald kan terugvorderen bij de ransomware-verspreider (en dat heeft geen betekenis). Ik ken geen artikel uit het wetboek van strafrecht dat je tegen zo’n betalende verzekeraar in kunt zetten. Waarschijnlijk is het nooit verboden omdat niemand er aan gedacht heeft dat dit grootschalig een ding kon worden – bij traditionele gijzelingen is de politie er meestal bij betrokken, en die kan dan bepalen wat wijsheid is.

Arnoud

Mijn universiteit verplicht me te Facebooken!

Geplaatst op in Privacy, 69 reacties

facebook-vind-ik-stomEen lezer vroeg me:

Ik studeer in Amsterdam en voor een van onze vakken publiceert de docent essentiële informatie alleen in een Facebookgroep waar iedereen dus lid van moet worden. Ik heb geen Facebook want hun privacybeleid bevalt me niets (zacht uitgedrukt). Kan mijn docent me toch verplichten hieraan mee te werken?

In theorie lijkt me dit eenvoudig: nee, dat kunnen ze niet. De Wet op het hoger onderwijs bepaalt dat er een onderwijs- en examenregeling moet zijn voor elke opleiding, en daarin moet staan hoe het vak gegeven wordt (“waar nodig, de inrichting van praktische oefeningen”). Ik geloof geen seconde dat er ook maar één Nederlandse universitaire studiegids is die het woord Facebook vermeldt bij de studiehulpmiddelen.

Daarnaast is het nogal merkwaardig dat een universiteit zou eisen dat een student verplicht een contract sluit met een derde partij (Facebook), zeker nu bekend is dat die partij nogal losjes met de privacy van Europese burgers omgaat.

Tegelijk snap ik vanuit de praktijk de keuze wel: als je zelf gewend bent Facebook te gebruiken als docent, en je studenten doen dat zonder piepen ook, wat is er dan handiger dan op Facebook met elkaar communiceren? En ik geef meteen toe dat Facebook makkelijker te gebruiken is dan ieder onderwijstool dat ik heb gezien.

Mij lijkt het beter als de docent de informatie óók deelt via een eigen tool, zoals het bekende Blackboard. Maar hoe krijg je die docent daarvan overtuigd? Escaleren naar de decaan of studieadviseur en hopen dat die je zorg snapt? Hoe zorg je ervoor dat je niet overkomt als een zeur bij zoiets?

Arnoud

Camerabewaking ingezet tegen spieken, mag dat?

Geplaatst op in Privacy, 39 reacties

cheat-note-spiekbriefje.jpgStudenten zijn woedend over plannen van de Erasmus Universiteit om met camerabewaking spieken tegen te gaan, meldde Nu.nl gisteren. De Rotterdamse universiteit zet het paardenmiddel in om vast te leggen wat er gebeurt in tentamenzalen. Bij een vermoeden van fraude kunnen de beelden worden opgevraagd. Na enkele dagen worden ze gewist.

Cameratoezicht in niet-openbare ruimtes is juridisch problematisch. Opzettelijk en wederrechtelijk iemand filmen in bijvoorbeeld een tentamenzaal is strafbaar (art. 139f Strafrecht) tenzij dit duidelijk is aangekondigd. En nee, een tentamenzaal is niet openbaar (in tegenstelling tot de meeste andere ruimtes op de universiteit). Maar zelfs als ie dat wel zou zijn: dan moet je voor een aangebrachte camera aan dezelfde eis voldoen (art. 441b Strafrecht).

Dat ‘wederrechtelijk’ heeft hier vooral te maken met de privacybelangen van de studenten, waar je als universiteit ‘overheen’ moet zien te gaan met je eigen belang. Ik moet zeggen dat mij het wel redelijk voorkomt, mits het echt werkt zoals beschreven: alléén bij een serieus vermoeden van fraude, en dan specifiek die beelden terugkijken (en de student weerwoord laten geven natuurlijk). En geen jaar gaan bewaren of “voor trainingsdoeleinden” elders inzetten. Of verkopen aan Wegmisbruikers.

De plaatsing van de camera’s zou voldoen aan de Wet bescherming persoonsgegevens, meldde NU.nl nog op gezag van de universiteit. Camerabeelden zijn persoonsgegevens, en aangenomen dat men digitale opnames maakt dan geldt die wet inderdaad. Een puur analoge opname op videocassette zou er niet onder vallen.

De Wbp bepaalt dat je alleen met toestemming mag filmen, behalve in uitzonderingsgevallen. Eén zo’n uitzondering is de eigen dringende noodzaak, die zo zwaar weegt dat je de privacy opzij mag zetten. In dit geval is die noodzaak dus “kunnen bewijzen dat er fraude wordt gepleegd”, wat mij als een relatief zware reden voorkomt. En het privacybelang lijkt me in deze situatie niet heel groot: je wórdt immers al bekeken door die surveillanten en je wéét exact dat het gaat gebeuren.

Toegegeven, ik zou ook extra zenuwachtig worden als er niet iemand rondliep maar iemand continu achter me stond, maar ik weet niet of dat argument zwaar genoeg weegt.

Wel mis ik het formele puntje dat de Erasmus deze verwerking van persoonsgegevens niet heeft aangemeld (zoeken op “Erasmus”, ik kan niet dieplinken). Dat is namelijk verplicht bij alle vormen van cameratoezicht, tenzij je valt onder de vrijstelling voor cameratoezicht. Maar die geldt alleen “in het kader van de beveiliging, met behulp van duidelijk zichtbare videocamera’s, van personen, gebouwen, terreinen, zaken en productieprocessen”. Tentamentoezicht vind ik absoluut geen “beveiliging”.

Wat vinden jullie? Is dit gewoon een logisch inzetten van surveillancemiddelen, of is het “Big Brother-gevoel” van LSVb-voorzitter Kai Heijnema terecht?

En wat was jullie creatiefste spiektruc vroeger?

Arnoud

UTwente verbiedt studenten porno te kijken

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 9 reacties

Ok ok die kop was flauw, want het is ongetwijfeld niet hun bedoeling maar het stáát er wel. De Universiteit Twente overweegt een Gedragscode ICT- en Internetgebruik in te voeren, en daarin staat een verbod (artikel 3.9) op het verzenden en opslaan van “pornografische berichten” of het bezoeken van sites die dat aanbieden. Een bekende frase in reglementen voor bedrijven en instellingen, maar dit geldt óók voor studenten die op de campus wonen en vanuit hun kamer porno willen kijken.

Speciaal voor “thuisgebruik” staat er wel een apart artikel in dat zegt

Het is de student-gebruiker toegestaan het ICT- en Internetgebruik in beperkte mate in te zetten voor privédoeleinden. Studenten die op de Campus van de UT wonen en voor de Internettoegang in hun woning gebruik maken van het UTnet en SURFnet worden geen beperkingen opgelegd voor privégebruik.

Die tweede zin zou het probleem moeten opheffen, maar één lid verderop staat dan weer

Verder zijn de overige bepalingen in deze Gedragscode onverkort voor studenten-gebruikers die op de campus woonachtig zijn van toepassing.

Het is mij niet duidelijk of dit lid probeert te zeggen “Afgezien van bij internetgebruik in de woning gelden de overige bepalingen onverkort” of dat men alleen probeert het “beperkte mate” op te heffen met de “geen beperkingen” en de “verder zijn de overige bepalingen” juist als waarschuwing neerzet: privégebruik mag maar alle andere verboden gelden nog steeds.

Ik hoop het eerste, dan is het een kwestie van onzorgvuldige redactie en dat kan vast snel worden opgeheven. Studenten hebben net als werknemers gewoon recht op privacy, ook bij het gebruik van internetfacilitieten van de instelling. Zeker als ze dat doen vanuit hun huis. Ik zie geen reden waarom een universiteit in die situatie verder zou mogen gaan dan een “gewone” provider.

Het reglement ziet er voor het overige keurig uit trouwens. Dat zouden meer instellingen moeten doen.

Arnoud

Wat moet de TU/e met IE-rechten van haar studenten?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 20 reacties

tue-logo.pngSjonge, en ik heb er nog gestudeerd ook. De Technische Universiteit Eindhoven (TU/e, ja met streepje) blijkt bij haar inschrijvingsformulier voor studenten de plicht te hanteren dat je al je auteursrechten, octrooirechten en andere rechten van intellectuele eigendom afdraagt aan de universiteit:

Door akkoord te gaan met je inschrijving aan de TU/e doe je afstand ten behoeve van de TU/e van alle intellectuele eigendomsrechten op door jouw gemaakte werken, modellen, tekeningen of gedane uitvindingen in het kader van je studie (en in het kader van door de TU/e of derden uitgevoerde projecten waarbij je betrokken bent) gedurende de periode dat je als student bij de TU/e ingeschreven staat (of anderszins voor of met de TU/e werkzaam is).

Bij Mitopics wordt de vraag gesteld of dit terecht is. Ik zou niet weten waarom. Waarom kan de TU/e niet volstaan met een licentie ten behoeve van onderwijs en onderzoek?

Het lijkt me dan ook dat deze verplichting als een onredelijk bezwarende algemene voorwaarde van tafel krijgt.

Verder is er nog de meer juridisch-theoretische vraag of je wel met zo’n zin toekomstige auteursrechten kunt opeisen. Overdracht van auteursrecht kan, maar je moet in de akte specifiek omschrijven welke rechten worden overgedragen en om welke werken het gaat. Hier wordt breedweg gesproken van ‘alle’ rechten, zonder dat duidelijk is of het nu gaat om bv. scripties, papers en werkstukken of ook om e-mails die je tijdens je studie verstuurt of websites die je onder college bouwt (al dan niet als opdracht).

Ik heb de vraag voorgelegd aan de communicatie-afdeling van de TU/e waarom zij voor deze insteek hebben gekozen. (Ja, ik doe aan wederhoor tegenwoordig! Journalistiek hè?) Het antwoord:

Wanneer de student buiten zijn opleiding om bijv. software ontwikkelt, dan staat dit buiten de verklaring die hij heeft ondertekend ten tijde van zijn inschrijving. Zoals op de website staat vermeld gaat het om door de student gemaakte werken, modellen, tekeningen of uitvindingen in het kader van de studie (en in het kader van door de TU/e of derden uitgevoerde projecten waarbij de student betrokken is geweest) gedurende de periode dat de student bij de TU/e ingeschreven staat (of anderszins voor of met de TU/e werkzaam is).

De reden:

Het speelt veelal in projecten die de TU/e uitvoert met of in opdracht van derden en waarin studenten worden ingezet voor het uitvoeren van bepaalde werkzaamheden, welke werkzaamheden de student weer uitvoert in het kader van zijn opleiding aan de TU/e. Het is daarbij van belang dat er geen tegenstrijdige contractuele afspraken zijn.

De bedoeling is dus te voorkomen dat een student dwars kan liggen als deze bij een bedrijf of instelling werkzaam is en die derde het resultaat commercieel wil exploiteren.

Via de Regeling octrooien en vindingen TU/e kan de student bovendien de rechten terugvragen als hij zelf het werk wil exploiteren.

Kent iemand meer instellingen waar dit soort dingen worden geëist?

Arnoud