Tag: Conformiteit

About Conformiteit

Subscribe Feeds

Consumentenbond dreigt Apple met rechtszaak

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 34 reacties

Hehe, eindelijk iemand die er werk van maakt. De Consumentenbond vindt de informatie over garantie op de website van Apple misleidend en roept het bedrijf op om consumenten beter te informeren over wettelijke garantieregels in relatie tot de garantie die Apple zelf biedt. De Amerikaanse elektronicaboer vermeldt bij haar producten dat je één jaar garantie krijgt, en wie meer wil moet AppleCare aanschaffen. Oh, en als de vochtsensor uitslaat (terecht of niet) krijg je niets. Dat is in strijd met de Nederlandse wet, die bepaalt dat je gedurende de hele levensduur van het product recht hebt op een product conform de verwachtingen.

Maar kan de Consumentenbond wel bij de rechter optreden, zou je denken? De bond is immers geen consument en kan dus niet zelf klagen over onjuiste aan haar beloofde garanties. Maar dat hoeft ook niet. De wet kent een speciale voorziening voor stichtingen en verenigingen die opkomen voor een bepaald belang. Zij mogen (art. 3:305a BW) optreden voor iedereen die met dat belang gediend wordt. En omdat de Consumentenbond de belangen van de consumenten in het algemeen en van de leden van de bond in het bijzonder behartigt, mag zij dus rechtszaken beginnen wanneer de belangen van de consument op het spel staan.

Wel zijn haar vorderingsmogelijkheden beperkt. Zo moeten ze eerst met het bedrijf overleggen, en pas als dat niets oplevert kan men naar de rechter. Daar kan men dan een algemeen verbod afdwingen op het hanteren van bepaalde algemene voorwaarden (wat apart geregeld is in de wet, art 6:240 BW), op het voeren van bepaalde handelspraktijken of wat er nog meer voor leuks bedacht kan worden dat het belang van de achterban dient. Maar uitgesloten is het vorderen van schadevergoeding (daar is de aparte constructie van de massaclaim, art. 7:907 BW, voor).

De HCC ging een paar jaar geleden naar de rechter over de leveringsvoorwaarden van Dell. De uitkomst was een gemengd succes voor HCC, mede omdat Dell al het een en ander had aangepast na het verplichte overleg en bovendien de rechter als bovengemiddeld onderlegd jurist minder moeite had met vage voorwaarden dan de gemiddelde consument. Maar dit is zo’n algemeen punt dat ik niet zie hoe Apple hier zou kunnen winnen.

Het is misleidend (art. 6:193c BW) om de consument onjuist voor te lichten over “het recht van herstel of vervanging van de afgeleverde zaak of het recht om de prijs te verminderen”, zoals de wettelijke garantie formeel heet. Daarmee is sprake van een onrechtmatige daad jegens consumenten, en op die grond mag de Consumentenbond in actie komen.

Wie heeft er ervaring met herstel of omruilen bij Apple buiten de garantie of AppleCare om?

Arnoud

De onderhoudsovereenkomst als vrijbrief om prutswerk te leveren

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 8 reacties

Een lezer vroeg me:

Als ik producten inkoop, dan mag ik verwachten dat die voldoen aan de gestelde eisen. Doen ze dat niet, dan gaan ze retour en dan krijg ik vervanging of herstel. Volkomen logisch lijkt me; je koopt iets en dan moet je dat ook krijgen. Maar bij software lijkt dat allemaal anders te liggen. Je vraagt om bepaalde functionaliteit, je krijgt iets dat er een beetje op lijkt maar vol zit met fouten – maar als je die hersteld wilt hebben dan moet je een onderhoudscontract afnemen, oftewel elke maand betalen in de hoop dat je op zeker moment krijgt wat je zoekt. Waarom kan dat zomaar, juridisch?

Dat kan vooral omdat iedereen het accepteert.

Hoofdregel is dat je bij elke overeenkomst recht hebt op nakoming op de manier die je mocht verwachten. Of het nu gaat om levering van een product of van een dienst (zoals ontwikkelen van software), er zijn afspraken en de leverancier moet die nakomen. Doet hij dat niet, dan is het wanprestatie.

Bij software-ontwikkeling is het zeer gebruikelijk om af te spreken (via niet-onderhandelbare clausules in algemene voorwaarden van leveranciers) dat de software zonder garantie komt en dat je maar moet hopen dat het werkt. Een wederpartij die dat accepteert, zit daar aan vast. En ja dat mag, een bedrijf is vrij om af te spreken dat ze veel geld betaalt zonder kwaliteit te hoeven verwachten. (Dit geldt óók voor producten trouwens, je mag als bedrijf je aanspraak op garantie of conformiteit ‘wegtekenen’ als je dat wilt.)

Vorig jaar oordeelde het Gerechtshof dat standaardsoftware als ‘zaak’ aangemerkt kan worden, waarmee je in principe langs dezelfde weg als bij producten kunt eisen dat fouten hersteld of vervangen worden. De Europese Commissie wil een dergelijke aanpak wettelijk vastleggen. Maar dat zal dan alleen voor consumenten gelden, voor bedrijven zal het mogelijk blijven om hiervan af te wijken.

Natuurlijk kun je als bedrijf prima eisen dat je wél kwaliteit krijgt, bijvoorbeeld via een uitgebreide acceptatietest of gratis onderhoud op alle fouten die je binnen $X maanden na levering ontdekt. Ook dat is onderdeel van dat vrije mogen afspreken. Wat er uiteindelijk wordt besloten, hangt dus af van hoe stevig de partijen kunnen onderhandelen.

Dit voorjaar kwam de Hoge Raad met een arrest over melkmachines, dat ook voor ICT-dienstverlening relevant kan zijn. (Met dank aan ITenRecht.) Er waren melkrobots geleverd, maar de robots bleken niet goed te werken. De storingen (“voortdurende stroom van klachten”) bleken zo erg dat de klanten gingen klagen, en op zeker moment zelfs kortingen gingen opleggen vanwege de slechte kwaliteit van de melk. Ook liep een aantal koeien uierontsteking op, wat het bedrijf weet aan de slechte kwaliteit van de machines.

Er was een onderhoudsovereenkomst: 24/7 beschikbaarheid van een storingsmonteur voor ” 5.000 per jaar plus kosten per bezoek. En die monteur kwam ook wel, maar een definitieve oplossing bleek niet te kunnen worden gevonden. Het bedrijf ontbond op zeker moment de overeenkomst wegens wanprestatie, waar de leverancier bezwaar tegen maakte. Er was toch een onderhoudsovereenkomst? Daarmee was elke fout gedekt.

De Hoge Raad gaat daar niet in mee, omdat

het systeem ten gevolge van de herhaalde storingen telkens een of meer uren, oplopend tot een of meerdere dagdelen, plat ligt, hetgeen een aanzienlijk negatieve invloed op de bedrijfsvoering (welzijn van de koeien en kwaliteit van de melk) heeft, hetgeen [verweerder] niet behoefde te verwachten.

Het moest daarmee de leverancier duidelijk zijn dat er iets serieus mis was met het systeem. En dat de klant dan op zeker moment er genoeg van heeft, had hij ook moeten begrijpen.

Dat partijen tevens een onderhoudsovereenkomst hadden gesloten op grond waarvan [eiser] verplicht was tot herstel over te gaan, staat aan dat oordeel niet in de weg.

De klant mocht dus de overeenkomst opzeggen wegens wanprestatie, ondanks de onderhoudsovereenkomst en de daarbij behorende afspraken over herstel van fouten. Volkomen terecht, lijkt me.

Arnoud

Het verschil tussen garantie en wettelijke garantie (conformiteit)

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 78 reacties

laptop-batterij.pngEen lezer vroeg me:

Anderhalf jaar geleden heb ik een HP-laptop gekocht bij een webwinkel. De laptop geeft nu (via een bootscreen) aan dat de accu nodig vervangen moet worden. De winkel geeft aan dat zij slechts 1 jaar garantie geven op de accu en verwijst me naar HP. Maar ik heb toch recht op garantie gedurende de gehele levensduur? Kan ik bij de winkel toch garantie gaan claimen of is dit een verloren zaak?

Regelmatig krijg ik vragen als deze, waarbij ‘garantie’ en ‘recht op een goed product’ als synoniem worden gebruikt. Dat is juridisch niet handig, omdat die twee dingen geheel verschillende betekenissen hebben.

Garantie (art. 7:6a BW) wil zeggen dat de klant mag eisen dat het apparaat doet wat de fabrikant of winkel zegt gedurende de garantietermijn. Een garantie “Werkt 3 jaar probleemloos” betekent dus dat u met elk probleem mag eisen dat het gratis hersteld wordt. “Een jaar garantie op verkleuringen” betekent dat u alleen bij een verkleuring in het eerste jaar herstel/vervanging mag eisen, maar als het doormidden breekt geldt de garantie niet. Garantie kan worden beperkt tot bepaalde aspecten van het product. Een garantie kan zowel door de winkel als door de fabrikant worden verleend, en de klant moet dan die partij aanspreken.

De wet (art. 7:17 BW) zegt dat u recht heeft op een product dat voldoet aan de redelijke verwachtingen. Dit wordt ook wel “wettelijke garantie” genoemd. Dit geldt voor alle aspecten van het product, en een winkel kan dit conformiteitsrecht niet beperken in de voorwaarden. Slijtage hoort bij de redelijke verwachtingen, dus een product dat slijt is geen grond om op grond van de wet te eisen dat men tot herstel of vervang overgaat. Bij een conformiteitsprobleem is altijd de winkel aansprakelijk en niet de fabrikant. (De winkel kan wel de kosten verhalen op de fabrikant.)

Van accu’s is bekend dat hun levensduur al na een jaar achteruit kan gaan. Daarmee is het verminderd laadvermogen geen grond om de wettelijke garantie in te roepen. Een accu die na anderhalf jaar helemáál niet meer werkt, lijkt me echter dan weer onder de maat. Maar ik denk dat dat afhangt van hoe intensief de accu gebruikt wordt.

In ieder geval ligt de bewijslast dat deze accu onverwacht snel stuk is, bij de klant. Alleen in de eerste zes maanden draait de bewijslast om: bij elke klacht moet de winkel bewijzen dat hier sprake is van gewone slijtage of onzorgvuldig gebruik en dat de schade dus conform de verwachtingen is.

Arnoud

Mag een winkel verwijzen naar de fabrikant voor de garantie?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 30 reacties

acer-laptop.pngTentamenvraag: vindt dit verweer steun in het recht?

[De winkel] heeft zich tegen de vorderingen verweerd met de stelling, dat niet hij, maar de fabrikant verantwoordelijk is voor het uitvoeren van de garantie en dus voor de reparatie van de computer.

Antwoord: nee, natuurlijk niet. De verkoper die een computer aan een consument verkoopt, moet zelf zorgen dat het product voldoet aan de verwachtingen. Natuurlijk mag hij daarbij best de fabrikant inschakelen, maar hij mag niet zonder meer de klant doorverwijzen naar die fabrikant of zich achter de fabrieksgarantie verschuilen.

Dat blijkt uit een al wat ouder vonnis dat recent opdook op ITenRecht.nl. Een consument had een laptop gekocht via internet maar na een aantal maanden daaraan klachten geconstateerd. De winkel verwees naar de fabrikant (Acer), die inderdaad een reparatie uitvoerde maar daarbij wel alle bestanden en software had gewist en een duitstalig OS had geïnstalleerd (lolwut). Bovendien was de computer nog steeds niet foutvrij: de computer reageerde niet op toetsenbord en muis en schakelde zichzelf weer uit.

Na enige maildiscussie die niet tot een oplossing leidde, stapte de koper naar de rechter. En die oordeelt dus dat het verweer van hierboven niet opgaat:

[gedaagde] als uitoefenende een beroep of bedrijf houdt jegens [eiser] als consument de verantwoordelijkheid voor het uitvoeren van garantiebepalingen en daarmee ook voor deugdelijke reparatie van de computer binnen een redelijke termijn.

De verkoper is daarbij tekortgeschoten in deze plichten door alleen te verwijzen naar de fabrikant en niet zelf voor de reparatie te zorgen. Dat hij in de praktijk dan misschien zelf gewoon de laptop had doorgestuurd, maakt daarbij niet uit. Het is en blijft zijn verantwoordelijkheid, en nu het fout gegaan is moet hij opdraaien voor de problemen.

Arnoud

Hoe veilig moet een smartphone zijn?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Security, 33 reacties

pleister-patch-reparatie-fix.jpgEen lezer vroeg me:

Al enige jaren verbaas ik mij over het gebrek aan beveiligingsupdates/patches bij embedded systemen. Zo heb ik zelf een op Linux gebaseerde Nokia smartphone. Nu weet ik dat er regelmatig stabiliteits- en veiligheidslekken in Linux en de applicaties daar bovenop worden ontdekt, maar Nokia lijkt zich daar weinig van aan te trekken. Ik krijg namelijk nauwelijks firmware updates. Is een bedrijf niet verplicht om dergelijke updates te backporten als onderdeel van de aankoop van het produkt? Je mag immers verwachten dat het produkt naar behoren en veilig functioneert.

Dat is een goeie vraag, waar ik me ook regelmatig over verbaas. Inderdaad, een product moet aan de overeenkomst beantwoorden, en daarbij geldt dat

de koper mag verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen, alsmede de eigenschappen die nodig zijn voor een bijzonder gebruik dat bij de overeenkomst is voorzien.

Veiligheid lijkt me bij (embedded) software vandaag de dag wel een eigenschap die voor normaal gebruik nodig is. Je mag niet verwachten dat software foutvrij is, want iedereen weet dat dat niet kan voor de prijs van een smartphone, maar je mag wel verwachten dat fouten van tijd tot tijd worden gerepareerd lijkt me zo.

Niet iedere update of fix voor de originele software is automatisch ook passend voor de embedded software. Deze kan specifiek zijn voor de PC-versie in plaats van het embedded platform, hij kan dingen instabiel maken of eenvoudigweg te groot of complex zijn voor de embedded variant. Ik denk dus niet dat je mag verwachten dat elke security-update doorgevoerd zal worden vanuit de originele software. Maar waar ligt de grens?

Arnoud

Welke verwachtingen gelden er voor een showmodel?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 25 reacties

apple-imac-g5-showmodel.jpgEen lezer vroeg me:

Recent heb ik een Apple iMac G5 gekocht. Dit was een showmodel, dus de prijs was een stuk lager. Maar helaas ging hij na 3 maanden stuk. Toen ik hem wilde laten repareren, werd me gemeld dat de kosten voor mijn rekening zouden komen omdat showmodellen buiten de garantie vallen. Klopt dat?

Garanties zijn vrijwillige toezeggingen van een winkel of fabrikant, en het is goed mogelijk dat ze die niet willen doen voor showmodellen. Die zijn immers al een tijdje in de winkel in gebruik geweest, en het is onmogelijk om te zeggen wat daarmee is gebeurd.

Dat wil niet zeggen dat je dus geen rechten hebt. Een product dat je koopt, moet aan de redelijke verwachtingen voldoen. Dat wil niet zeggen dat elk product perfect moet werken, want het is niet altijd redelijk om te verwachten dat een product perfect werkt. Zo zal een auto die je bij de sloop haalt voor 50 euro, vast niet rijden. Een splinternieuw model bij de dealer moet echt probleemloos rijden.

De vraag is dus: wat mag je verwachten bij een showmodel? Je moet weten dat deze al gebruikt is, en dus krasjes of andere slijtageverschijnselen kan hebben. Zo zou het laatje van de CD-speler wel eens wat losser kunnen zitten omdat iedereen dat gaat testen in de winkel. (Het equivalent van tegen de banden schoppen bij een auto.)

Dat een showmodel na drie maanden stuk gaat, lijkt me echter niet de bedoeling. Een computer moet 2 tot 3 jaar meegaan, dus dat zou betekenen dat deze computer al dik twee jaar geshowd zou worden. Dat vind ik moeilijk om te geloven.

Of zouden die showmodellen zo zwaar mishandeld worden dat ze het maar zes maanden uithouden? Wat doen mensen dan met zo’n computer in de winkel?

Update (4 februari 2012) zie ook deze zaak over conformiteit bij een oldtimer.

[De garage] stelt dat hij wel heeft mede gedeeld dat de “auto normaal liep voor een auto van meer dan 50 jaar oud”. Zoals reeds onder 4.6 overwogen is vast gesteld dat de oldtimer echter niet in een normale staat is en het niet mogelijk is hiermee ‘normaal’te rijden, ook al is de auto ruim 50 jaar oud.

De garage moet ” 3.000 betalen als voorschot op de reparatie door een derde.

Arnoud

Wanneer mag een beschadigde bestelling in de open haard?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 8 reacties

Een lezer vroeg me:

Ik had een reproductie van een schilderij besteld op internet. Deze bleek helaas beschadigd bij het bezorgen, en de leverancier was zo netjes om meteen een nieuwe te sturen die wel goed aankwam. Maar nu zit ik met de oude. De leverancier heeft gezegd dat ik hem op hun kosten terug mag sturen, maar TNT Post (die het heeft bezorgd) weigert hem terug te nemen. De leverancier reageert niet meer op mijn mails met de vraag hoe het terug moet en wat het maximaal mag kosten. Hoe lang moet ik nu door zoeken naar een andere bezorger, en wanneer mag ik dat schilderij in de open haard duwen?

Het is inderdaad goed van de leverancier dat hij gratis een nieuwe heeft gestuurd, want zo hoort dat: een beschadigd schilderij is niet conform de verwachtingen van de koper en dan moet het gratis hersteld of vervangen worden.

Inderdaad moet het oude schilderij dan terug. De leverancier heeft gezegd dat het op zijn kosten gaat, maar hoewel dat klinkt als een blanco cheque moet je wel zorgen dat het redelijke kosten zijn.

Je moet je nu dus maximaal inspannen om een vervoerder te vinden tegen redelijke kosten. Je kunt bv. twee of drie offertes van DHL, TNT en nog eentje opvragen om zo te laten zien dat dit echt de goedkoopste (maar toch best duren) manieren zijn. Dat stuur je ze dan per mail met het dringend verzoek te reageren met hun keuze. Wil je het helemaal netjes doen, dan stuur je het per post.

In de kachel stoppen kan eigenlijk alleen als zij weigeren het schilderij terug te nemen of tegen jou zeggen “als het zo duur wordt om terug te sturen dan laat maar”. Ik zou dat nooit uit mezelf doen, dan zul je namelijk net zien dat ze een dag later zelf even langskomen omdat ze net in de buurt waren.

Arnoud

Wat is “een Engelse versie” van een spel?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 36 reacties

computerspel-only-on-playstation.pngEen lezer vroeg me:

Via een webwinkel heb ik een spel voor mijn Playstation aangeschaft. Op de website stond vermeld dat het “een Engelse versie” van het spel betrof. Het spelen gaat prima, maar toen ik extra content (downloadable content, DLC) wilde kopen via de Playstation Store, bleek dat dat niet kon omdat ik in Nederland woon. Ik wilde het spel dus terugsturen, want ik zat nog binnen de zeven werkdagen, maar dat mocht niet omdat ik het al had uitgepakt. Kan dat zomaar?

Op zich klopt het dat je een computerspel niet meer mag retourneren op grond van de Wet Koop op Afstand. Die bevat een expliciete uitzondering voor software (waaronder ook spellen): als je die uit de verzegeling haalt, mag je ze niet meer retourneren.

Echter, als je een item koopt (wat dan ook), dan moet dat item voldoen aan de gewekte verwachtingen. Als dat niet zo is, mag je het spel ook na uitpakken terugsturen want dan heb je niet gekregen wat je hebt gekocht. De vraag is dus: welke verwachtingen werden bij jou gewekt bij de webwinkel en waren die redelijk om te verwachten?

Uit de rechtspraak blijkt dat je om dit te bepalen, moet kijken naar wat een “gemiddeld geïnformeerde, omzichtige en oplettende gewone consument” zou weten of doen die op zoek is naar dit soort spellen. Ik denk dat zo’n consument bij “een Engelse versie” zou denken dat dit om meer gaat dan alleen “het spel is in de Engelse taal”.

Een gamende consument zou dan denk ik even gaan googelen, en vervolgens terechtkomen bij bijvoorbeeld dit forumdraadje waarin een vergelijkbare vraag langskomt en iemand dezelfde dag nog meldt dat

er zijn paar games (exclusief ps3) waarbij het niet werkt. Dan moet je wel via uk store halen. Heavy rain dlc werkt ook niet op uk disc.

Ook komen wat tips voorbij hoe je het wel werkend kunt krijgen (je instellingen zo veranderen dat de Store denkt dat je in Engeland woont, bijvoorbeeld).

Ik zou dus zeggen dat je had kunnen weten dat een “Engelse versie” dergelijke problemen heeft. Het spel voldoet dus aan de redelijkerwijs gewekte verwachtingen, en je kunt het niet retourneren.

Arnoud

Kun je software kopen?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 42 reacties

imagesan-movie-software.pngSoftware is geen zaak, maar je kunt het toch kopen. Dat oordeelde het Gerechtshof Arnhem begin juni in een zaak over een niet naar wens functionerend softwarepakket. Dat is opvallend, omdat “koop” als juridische constructie alleen geldt voor zaken, fysieke en voor menselijke beheersing vatbare objecten. Software koop je niet, maar neem je in licentie, is altijd het mantra.

Centraal stond het pakket ImageSan, dat videobewerking ondersteunt. De eisende partij kreeg het niet goed werkend (het arrest meldt helaas niet meer dan dat men “problemen ondervond”) en claimde dus schadevergoeding omdat er een minderwaardig alternatief moest worden afgenomen (FiberJet). De gedaagde partij beriep zich op artikel 7:23 BW, dat zegt dat iemand na het ontdekken van een defect “binnen bekwame tijd nadat hij dit heeft ontdekt” dit moet melden, en dat zou niet zijn gedaan.

De reactie van de eiser (en de in vrijwaring opgeroepen leverancier van de software) daarop was te stellen dat dit artikel niet geldt bij software, omdat dit gaat over koop en fysieke zaken en software dat nu eenmaal niet is. Het Gerechtshof oordeelt dat, hoewel software inderdaad geen zaak is, het artikel tóch opgaat. Er staat namelijk in de wet een zogeheten schakelbepaling (art. 7:47 BW) die zegt dat wat voor fysieke zaken geldt, ook voor ontastbare “vermogensrechten” geldt. En volgens het Hof valt software daaronder:

BM6320

[H]het feit dat ImageSan standaardsoftware is, die als een pakket kan worden aangeschaft (hier voor ruim ” 46.000) en waarmee het recht op het vrije en duurzame gebruik van de software wordt verkregen met de omstandigheid dat het in deze zaak gaat om de kwaliteit van die software en niet om de auteursrechtelijke dimensie daarvan, leidt het hof tot het oordeel dat, op grond van het bepaalde in art. 7:47 BW, titel 7.1 [het hoofdstuk over koop, AE] van toepassing moet worden geacht.

Het Hof gaat dus uit van de omvang van de licentie. Die blijkt hier zo breed dat het Hof de verkrijger in dezelfde positie vindt staan als een koper van een fysieke zaak. Het “vrije en duurzame gebruiksrecht” komt op ongeveer hetzelfde neer als “koop”, zeg maar.

Met die opmerking over “niet om de auteursrechtelijke dimensie” bedoelt het Hof denk ik dat ze niet bedoelt dat het auteursrecht is verkocht of iets dergelijks. Het Hof redeneert denk ik als volgt: het gaat om de kwaliteit van de software, en in de artikelen over koop staat een keurige aanpak over kwaliteit van zaken, dus die kunnen we hier best van toepassing verklaren.

Ik ben wel blij met deze redenering. Het is me altijd een doorn in het oog geweest dat je als softwareleverancier zomaar kon zeggen “u krijgt deze software zonder enige aanspraak op conformiteit”. Goed, één arrest maakt nog geen vaste jurisprudentie maar het is een goede eerste stap.

Update 1 mei 2012: de Hoge Raad bevestigt het arrest.

Arnoud

Garantie en faillissement

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 16 reacties

Een lezer vroeg me:

Ik heb een televisie gekocht bij een webwinkel. Daarbij is me gemeld dat ik twee jaar garantie heb. Nu anderhalf jaar later is de televisie stuk, maar de winkel blijkt failliet. Hoe kan ik nu mijn recht op garantie uitoefenen?

Ik ben bang dat dit heel moeilijk, zo niet onmogelijk zal worden. Garantie, of beter gezegd het recht op een product conform de verwachtingen is iets tussen koper en verkoper. De winkel moet dus zorgen voor een correct werkend product, en als hij dat niet levert, dan moet hij dat gratis herstellen of vervangen. Gaat de winkel failliet in de tussentijd, dan heb je een probleem als koper want de verkoper bestaat dan niet meer. Je kunt dan ook niets meer van hem eisen.

Wellicht is hier sprake van fabrieksgarantie. Dat is een vrijwillig door de fabriek (of importeur) gedane toezegging over bepaalde eigenschappen van het product. Je kunt los van je rechten jegens de winkel ook naar de fabriek toestappen om naleving van die fabrieksgarantie te eisen. Wel moet je je dan houden aan de eisen van de fabrikant. Die mag bijvoorbeeld zeggen dat hij na één jaar geen garanties meer doet, of dat bewegende onderdelen buiten de garantie vallen, dat een formulier moet worden ingevuld of dat onderzoekskosten moeten worden betaald. De winkel mag dat allemaal niet.

In sommige branches bestaan garantie- of waarborgfondsen. Daar kun je een beroep op doen als een (aangesloten) winkelier failliet gaat. Zo zijn er bijvoorbeeld de CBW erkende woonwinkels waar je je geld terug kunt krijgen als een woonwinkel failliet gaat. Ook zijn er vaak regels over het overnemen van garantie door een collega-winkelier. Maar of dat betekent dat ze ook alle verplichtingen omtrent conformiteit op zich nemen, is nog een open vraag.

Arnoud