Tag: Apple

About Apple

Subscribe Feeds

Nee, bij een kapotte telefoon moet je echt een volledig nieuwe terugkrijgen

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 39 reacties

Apple moet een klant een écht nieuw toestel leveren en geen exemplaar met mogelijk gebruikte onderdelen ter vervanging van een kapot product. Dat maak ik op uit een recent vonnis van de rechtbank Amsterdam. Sinds het vonnis van vorig jaar mocht Apple geen tweedehandsjes (pardon, ‘refurbished’) meer verstrekken als reparatie van een toestel onhaalbaar bleek. Apple levert nu weliswaar ‘replacement’ toestellen, maar die kunnen gebruikte onderdelen bevatten (“maar dat hoeft zeker niet”). De rechtbank is kort maar krachtig: nope.

Als je een nieuw product koopt, dan moet dit aan de gewekte verwachtingen voldoen. Dat heet de conformiteitseis, ook wel de wettelijke garantie geheten. Wanneer het product daar niet aan blijkt te voldoen, moet de winkel (niet de fabrikant) dit gratis herstellen. En als herstel niet haalbaar is, dan moet hij het product vervangen.

Wat is een vervanging in de context van een telefoon? Je zou zeggen, gewoon een nieuwe. Dat krijg je bij Albert Heijn ook als je pak hagelslag een dag na de verkoop bedorven blijkt. Maar voor telefoons ligt dat kennelijk moeilijker, althans bij Apple. Die hanteerden lang de strategie dat een tweedehandsje van een andere klant ook goed was. Zo’n “refurbished” telefoon was dan net zo goed. Immers, je had toch ook al een tijdje met je eigen toestel gewerkt, dus je gaat van een gebruikt toestel naar andermans gebruikt toestel. Dat vinden we bij tandenborstels ook niet erg. Toch?

De rechter trok daar vorig jaar een stevige streep door: als een winkel (hier Apple) een telefoon verkoopt die defect blijkt, dan hebben ze nooit geleverd wat was beloofd, namelijk een nieuwe en werkende telefoon. Die moet nu dus alsnog worden nageleverd, en geen flauwekul met andermans tweedehands tandenborstel.

Ook de constructie van hier – “nieuwe tandenborstel maar met mogelijk gebruikte borstelkop” – vindt geen genade bij de rechtbank:

Een replacement iPad, is ondanks hetgeen Apple hierover allemaal heeft aangevoerd, geen nieuwe iPad, maar een replacement, hoe vergelijkbaar deze exemplaren ook eventueel zijn. Apple biedt de replacement ook niet als ‘nieuw’ aan op de markt.

Oftewel, je kunt de boom in met je mooie woorden: je had al die tijd gewoon een nieuwe en werkende iPad moeten leveren, dus doe dat nu eindelijk eens gewoon. Op straffe van een dwangsom van €100 per dag dat die niet geleverd wordt.

Tentamenvraag: welke variant wordt de opvolger van de refurbished / replacement iPad?

Arnoud

Apple haalt tientallen gokapps uit Nederlandse App Store

Geplaatst op in Innovatie, 18 reacties

onlinegokken.jpgTientallen apps voor casino’s en sportweddenschappen zijn door Apple uit de App Store verwijderd, meldde de NOS vorige week. Dit naar aanleiding van verzoeken van de Nederlandse Kansspelautoriteit; kansspelen organiseren is immers verboden en een app die dat faciliteert dus ook. Maar toch vind ik dit gek: hoezo vráág je zoiets als toezichthouder, en dan ook nog eens aan een andere partij dan de aanbieder van die kansspelen?

In Nederland is het organiseren van kansspelen al heel lang wettelijk verboden. Er komt verandering aan, met name ten voordele van internetgokken, maar dat duurt nog even. Tot die tijd mag je dus Nederlanders niet laten gokken (althans niet als er geld te winnen is, behalve als promotioneel kansspel).

Daar kun je van alles van vinden, maar juridisch gezien lijkt het me in de haak dat de Kansspelautoriteit op zoek gaat naar overtreders en ze vervolgens een last onder dwangsom oplegt om daarmee te stoppen. Dat is immers de geëigende weg: er is een wet, er is een toezichthouder die iets een overtreding vindt en dan komt er een last (besluit met verplichting). Daar kun je dan tegen in bezwaar bij de Ksa zelf, en daarna naar de bestuursrechter.

De route die hier wordt gekozen, doet bepaald raar aan. In plaats van een besluit te nemen tegen de aanbieders van de app of het achterliggende spel, zegt de Ksa tegen Apple “volgens ons is dit illegaal, wilt u daar wat aan doen” en dan haalt Apple die apps uit de store. Ja, notice en takedown bestaat en Apple verbiedt in haar voorwaarden apps die in strijd zijn met toepasselijke wetgeving. Dus Apple staat in haar recht, volgens mij.

Alleen: ik blijf erbij dat een overheidsinstantie niet mag vragen. Niet kán vragen. Natuurlijk, ze kunnen dingen in de vragende vorm formuleren en er bij zeggen dat het geen verplichting is et cetera et cetera. Maar uiteindelijk blijft het een uitspraak van een overheidsinstantie die een paar stevige knuppels in de kast heeft staan. En dan komt het toch een heel eind over als een bevel.

Dat is dus waarom we die constructie hebben van besluiten, bezwaar en beroep bij de rechter. Net als in het strafrecht, waar de politie geen dingen vraagt maar ze vordert. Bij die vorderingen staan grenzen en procedures in de wet (met name het wetboek van Strafvordering), en die heeft men dan te volgen. Zo weten we dat de gevorderde zaken legaal zijn en netjes verlopen. En als dat niet gebeurt, dan kan de rechter daar wat mee doen.

Hier gaat het mis. De aanbieders van de apps kunnen niets doen tegen de Ksa, want formeel is er geen besluit tegen ze genomen dat die apps illegaal zijn. Ook kunnen ze niet protesteren bij Apple, want Apple mag immers doen wat haar goeddunkt zo staat in de voorwaarden (en bij zakelijke partijen is dat in principe legaal om in je voorwaarden te zetten). Maar raar is het wel.

Arnoud

Apple mag defecte iPhones niet vervangen door refurbished toestellen

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 27 reacties

apple-iphone-6Als je als consument een iPhone koopt en die blijft defect, hoef je geen genoegen te nemen met een refurbished toestel. Dat maak ik op uit een recent vonnis van de rechtbank Amsterdam. De winkel (in dit geval toevallig Apple zelf) moet een nieuw toestel leveren. Dit volgt uit het consumentenrecht. Apple zal haar beleid hierin dus moeten gaan aanpassen.

Een vrouw had een iPhone 6 gekocht die na een maand of acht niet meer wilde opstarten. Apple constateerde dat het toestel niet meer te repareren was, en bood ter vervanging een refurbished toestel aan: zo goed als nieuw maar niet 100% écht nieuw natuurlijk. De vrouw weigerde dit en stapte naar de rechter.

In Nederland hebben we een simpele regel als het gaat om defecte producten. Gedurende de gehele levensduur moet dat product voldoen aan de gewekte verwachtingen. Er is géén wettelijke termijn van zes maanden garantie (wel zes maanden omgedraaide bewijslast) en er is géén tweejaarstermijn (die staat in de Richtlijn waar onze wet uit komt, maar als minimum dus Nederland mag meer verlangen). En wat fabrikanten als garantie verzinnen is leuk en aardig maar verandert niets aan wat de winkel moet doen bij een defect.

De winkel ja, want als consument heb je alleen daarmee te maken. De winkel moet (art. 7:21 BW) het product herstellen of vervangen, en wel kosteloos. Nu waren partijen het erover eens dat herstel niet haalbaar was en dat er dus vervangen moest worden. Prima, maar waarmee? Je hebt twee opties: je pakt een nieuwe van de plank (wat de eiseres wilde) of je zoekt een zo-goed-als-nieuw ouder toestel van acht maanden oud (wat Apple aanbood).

Voor beiden valt wat te zeggen. Immers, als je toestel na acht maanden stuk gaat, heb je er al acht maanden van kunnen genieten. Krijg je dan een 100% nieuwe, dan krijg je dus eigenlijk meer dan je had gekocht. Dus eentje met zeg maar acht maanden op de teller is dan eigenlijk precies wat je had gehad. Na een reparatie had je eigen toestel er ook zo uitgezien.

De rechter kiest echter partij voor de vrouw, en wel op basis van het Quelle-arrest uit 2008 waar we al vaker felle discussies over hebben gehad.

Dit arrest bepaalde onder meer dat je geen reparatie- of herstelkosten mag rekenen onder welke noemer dan ook, maar er staat nog iets belangrijks in:

41 Ingeval de verkoper een niet-conform goed levert, voert hij de verbintenis die hij bij de verkoopovereenkomst is aangegaan, niet correct uit en moet hij dus opkomen voor de gevolgen van de slechte uitvoering van die verbintenis. Dat de consument, die de verkoopprijs heeft betaald en zijn contractuele verbintenis dus correct heeft uitgevoerd, een nieuw goed ontvangt ter vervanging van het niet-conforme goed, levert geen ongerechtvaardigde verrijking op. Hij ontvangt slechts met vertraging een goed dat in overeenstemming is met de bepalingen van de overeenkomst, een goed dat hij van meet af aan had moeten ontvangen.

Oftewel: Apple zat vanaf dag één fout met haar levering. De koper was een iPhone 6 beloofd die een aantal jaren probleemloos mee zou gaan, maar ze kreeg een iPhone die na acht maanden niet meer opstartte. Apple heeft daarmee dus niet geleverd wat was beloofd. Dat kan ze alleen maar goedmaken door nu dan toch eindelijk die iPhone te leveren met die aantal jaren probleemloos functioneren. Een nieuwe dus.

(In dit geval had de vrouw de overeenkomst al ontbonden, dus ze krijgt nu alleen haar geld terug. En bovendien moet ze de proceskosten van de vrouw (€377,98) vergoeden.)

Arnoud

Mag iTunes je muziekbestanden wissen?

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 18 reacties

itunes-appleApple stal mijn muziek, blogde creatief ontwerper James Pinkum vorige week. Pinkum was 122 gigabyte aan muziek kwijtgeraakt van zijn harddisk, en wist dat te traceren tot een actie van Apple’s iTunes-software. Deze had de harddisk gescand en alle bestanden die iTunes ook had, vervangen door een linkje naar de online muziekbibliotheek. Met een liberale definitie van ‘hebben’, want unieke versies van muziek bij Pinkum werden vervangen door de gewone massa-release, bijvoorbeeld. “The software is functioning as intended,” zegt Apple dan. Wat krijgen we nou?

Zoals Pinkum het samenvat:

(…) through the Apple Music subscription, which I had, Apple now deletes files from its users’ computers. When I signed up for Apple Music, iTunes evaluated my massive collection of Mp3s and WAV files, scanned Apple’s database for what it considered matches, then removed the original files from my internal hard drive. REMOVED them. Deleted. If Apple Music saw a file it didn’t recognize—which came up often, since I’m a freelance composer and have many music files that I created myself—it would then download it to Apple’s database, delete it from my hard drive, and serve it back to me when I wanted to listen, just like it would with my other music files it had deleted.

Ongetwijfeld dacht Apple dat dat handig is. Als muziek al in de cloud staat, waarom zou je daar nog domme lokale harde schijven mee lastig vallen? Vervang het lekker door een linkje en je kunt er overal bij. Oké, jammer van die unieke prereleaseversie die we nu vervangen hebben door de massa-editie, maar dat is een implementatiedetail. Of, het programmeurexcuus: dan moet je die prerelease niet de metadata geven van de gewone versie. Functioning as intended, pebkac.

Pinkum dook ook maar meteen in de voorwaarden. Letterlijk iets over dit wissen kon hij niet vinden (en ik ook niet), maar het staat er wel half:

iCloud Music Library is turned on automatically when you set up your Apple Music Subscription…When your Apple Music Subscription term ends, you will lose access to any songs stored in your iCloud Music Library.

Gaan we even kijken wat dat iCloud Music Library dan precies is:

Dankzij iTunes Match kun je al je muziek in iCloud bewaren, zelfs muziek die je van cd’s hebt geïmporteerd. Je hebt dan op al je apparaten toegang tot je muziek en kunt je hele bibliotheek beluisteren, waar je ook bent. Abonneren op iTunes Match doe je op je Mac, pc of iOS-apparaat.

Verder een hele mooie pagina met vlotte teksten, hippe plaatjes en een blij gevoel, alleen ik mis één detail: dat bestanden worden gewist nadat ze zijn “toegevoegd” aan de iCloud.

Maar is dat wel zo, wórden die bestanden per direct gewist na de import? Diverse bronnen zeggen van niet. Zo laat deze Twitteraar zien dat het best eens ‘gewoon’ een pebkac kan zijn: dialogbox niet goed gelezen, het verschil tussen “Delete download” en “Delete song” is immers reuze evident dus wat ben je voor n00b dan. iMore legt uit:

If you choose “Remove Download,” it will send the local file from your hard drive to your Trash, but leave the reference in your library — so that you can stream that track directly from iCloud Music Library. It won’t delete the file until you empty your Trash.

Dus inderdaad, het is een feature en iets waar je zelf voor koos. Dat je niet goed onderzoekt wat er gebeurt als je op een knopje drukt, tsja, dat ligt dan toch echt aan jou.

Juridisch gezien wordt het nu moeilijk. Iets zomaar wissen mag niet, dat moge duidelijk zijn. Je moet toestemming vragen en natuurlijk moet je dan uitleggen wat er gaat gebeuren. Daarbij moet je het te verwachten kennisniveau van de gebruiker in gedachten houden, maar veel verder dan dat komt het juridisch kader niet. De vraag wordt dan dus: is het duidelijk wat Apple hier geprogrammeerd heeft, moet je met die uitlegtekst en die dialog snappen dat je dan alleen een link naar de iCloud-versie van je muziek overhoudt?

Arnoud

Apple moet encryptie-loper maken van Amerikaanse rechter

Geplaatst op in Innovatie, Regulering, 63 reacties

sleutel-key-encryptie-decryptieIn een rechtszaak waarin FBI eist dat Apple helpt om een iPhone te ontgrendelen, heeft de Amerikaanse overheid een klinkende overwinning behaald. Apple moet speciale software ontwikkelen om het iPhone-kraken te ondersteunen. Dat meldde Webwereld vorige week. De software is aangepaste firmware met als doel een bruteforceaanval op het wachtwoord mogelijk te maken.

De FBI heeft Apples hulp nodig, omdat de iPhone gebruikt is door een schutter in een schietpartij en men hoopt op het toestel bewijs te vergaren. Maar de telefoon is versleuteld, en zonder wachtwoord kom je er dan niet in. Ook Apple niet: er is geen master key of achterdeur ingebouwd.

Men zou natuurlijk het toestel kunnen brute forcen, alleen blokkeert een iPhone na tien pogingen. De eis van de FBI ging dan ook hierover: maak aangepaste firmware die niet na tien pogingen de boel vergrendelt. Zo kan de FBI gewoon alle mogelijke wachtwoorden uitproberen. Opmerkelijk vind ik nog dat de software mag zijn voorzien van een toestelspecifieke koppeling, zodat de FBI dit handige tooltje niet generiek kan inzetten op alle telefoons die ze vanaf nu vinden. Rechter met clue. Uit het bevel:

Apple’s reasonable technical assistance shall accomplish the following three important functions: (1) it will bypass or disable the auto-erase function whether or not it has been enabled; (2) it will enable the FBI to submit passcodes to the SUBJECT DEVICE for testing electronically via the physical device port, Bluetooth, Wi-Fi, or other protocol available on the SUBJECT DEVICE and (3) it will ensure that when the FBI submits passcodes to the SUBJECT DEVICE, software running on the device will not purposefully introduce any additional delay between passcode attempts beyond what is incurred by Apple hardware.

Het is in zoverre een noviteit dat het met versleutelde telefoons nog nooit geprobeerd is. Maar op zich heeft het een basis: de rechter kan nu ook al fabrikanten van apparatuur verplichten mee te werken aan het openen, ontgrendelen en dergelijke daarvan. Punt was alleen altijd dat dat meestal wat makkelijker was; een slotenmaker kan een loper hebben, een autofabrikant weet hoe de motorkap open moet en als dat alles faalt dan is er altijd wel iemand die zijn weg weet met een lasbrander. Het probleem is hier redelijk acuut, omdat er niemand anders is dan Apple die in staat is deze beveiliging te doorbreken.

Dit is dus niet hetzelfde als een achterdeur moeten inbouwen in de encryptie, iets dat de FBI al een hele tijd wil. Het is een tussenoplossing die schippert tussen de belangen van Apple en die van de opsporingsdiensten. Ik ben heel benieuwd of Apple daadwerkelijk met dergelijke software komt.

Arnoud

De iPhone 6 kan onbruikbaar worden door reparatie buiten Apple om

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 19 reacties

brick-baksteen-tabletBezitters van een iPhone 6 kunnen te maken krijgen met een foutmelding die de smartphone volledig onbruikbaar maakt, las ik bij Nu.nl. Dat gebeurt als de iPhone is gerepareerd buiten Apple om. Volgens Apple is er niets aan deze fout te doen en moet je een nieuwe iPhone kopen. Bewuste truc of een domme fout waar Apple zelf ook niet uitkomt?

De foutmelding, “error 53“, wordt gegeven als bij een ongeautoriseerde reparatie onderdelen worden vervangen. Hierdoor raakt de vingerafdrukherkenning in de war en stapt het toestel volledig over op een imitatie van een baksteen.

Het gebeurt alleen bij iOS 9, zodat mensen met een eerder gerepareerd toestel dit pas ontdekken na een software-upgrade. En volgens Apple is er niets aan te doen. De reden daarvoor kan ik niet achterhalen, je zou denken dat de fabrikant toch in staat moet zijn om de software te resetten of die vingerafdrukherkenning even uit te schakelen?

De juridische vraag: mag Apple dit laten gebeuren? Je zou zeggen dat een telefoon die een baksteen nadoet, niet meer conform de toegezegde verwachtingen is. Daarmee is de winkel waar je de telefoon kocht, dus verantwoordelijk voor gratis herstel of vervanging.

En nee, “een derde heeft het toestel hersteld” is hier in principe geen geldig antwoord op. Conformiteit vervalt niet als er ongeautoriseerde veranderingen aan je toestel worden verricht – tenzij de verandering zelf de schuld is van het conformiteitsgebrek. Blaast een te krachtige batterij je moederbord op, dan is dat natuurlijk geen fout van de leverancier van de telefoon.

Hier ligt het tricky. Enerzijds lijkt de fout te herleiden tot onderdelen van derden. Mogelijk dat de vingerherkenning iets doet met serienummers van onderdelen, en als die veranderen dan gaathet mis. Anderzijds voelt het onlogisch dat een toestel zó volledig op slot gaat, zeker als je bedenkt dat het bij versie 8 van het besturingssysteem geen ernstig probleem was. Dan ga je toch denken, er is iets in iOS 9 gebeurd waardoor het nu ineens wel een probleem is, en dan zou een fix vanuit Apple toch wel in de rede liggen.

Het komt natuurlijk heel erg over als een truc van Apple om mensen geen reparaties bij derden meer te laten doen. Maar het zou zomaar kunnen dat het bedrijf ook werd verrast door de fout, en oprecht nog even geen snelle fix heeft. Of het ís niet oplosbaar – die vingerafdruksensor werkte inderdaad ergens met serienummers en verslikt zich zo keihard in het nieuwe nummer dat het ding de geest geeft. Wat moet Apple dan? Of is dát dan juist het conformiteitsgebrek? Voldoet een telefoon niet aan de verwachtingen als er geen third-party vervangingshardware in kan?

Arnoud

Mag een bedrijf me weigeren omdat ik een Tor exit node draai?

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 25 reacties

tor-on.pngEen lezer vroeg me:

Als ik de supportpagina’s van Apple (support.apple.com en discussions.apple.com) probeer te benaderen, krijg ik een “Access Denied” foutmelding. Ik vermoed dat dit is omdat ik een Tor exit node draai (zie https://trac.torproject.org/projects/tor/wiki/org/doc/ListOfServicesBlockingTor). Maar mag Apple me nu zomaar support ontzeggen? Ik heb toch een dure iPhone bij ze gekocht!

Ik kan me goed voorstellen dat organisaties de toegang vanaf het Tor-netwerk blokkeren, omdat daar de kans groter is dat er malafide verkeer langs komt.

De vraagsteller is natuurlijk niet malafide en komt bovendien niet eens via het Tor netwerk: hij heeft hetzelfde IP-adres als iemand die via net Tor netwerk zou komen. Dat zou hem dan niet aangerekend moeten worden zou je zeggen, alleen in dit geval heeft hij er zelf voor gekozen om die Tor exit node te draaien.

De discussie wordt dan: mag je tegen meneer zeggen, wij kunnen niet zien of u het bent dan wel een potentiële malafide persoon via uw IP-adres, dus wij weigeren het IP-adres?

Juridisch is hier geen eenduidig antwoord op. Natuurlijk heeft meneer recht op service, maar dat is geen absoluut recht waar men ongeacht omstandigheden altijd aan mee moet werken. Als hij bijvoorbeeld naakt de Apple-winkel binnengaat mogen ze hem echt weigeren service te geven tot hij zich fatsoenlijk aankleedt. Hetzelfde geldt als iemand zich zeer onbeleefd opstelt.

Is het draaien van een Tor exit node hetzelfde als onbeleefd naaktlopen? Dat denk ik niet, maar de redenering gaat wel via dezelfde lijn. Het juridische criterium is of je je redelijk opstelt, omdat je alleen dan mag verwachten dat je wederpartij met je meewerkt.

Hoewel ik weet dat Tor zeer zeker nuttige toepassingen heeft, is het een feit dat er óók misbruik van wordt gemaakt. De keuze voor een bedrijf om dan Tor te weren, is dan ook een begrijpelijke. De consequentie voor de vraagsteller is dan vervelend maar onvermijdelijk. Hij mag geweigerd worden.

Hoewel ik weet dat er misbruik van Tor wordt gemaakt, heeft Tor óók zeker nuttige toepassingen. De keuze voor een bedrijf om Tor dan te weren, is dan ook onbegrijpelijk. De vraagsteller mag dan ook niet geweigerd worden.

(Leuk hè, juridische vragen?)

Arnoud

Betaalde iOS-applicaties blijven bruikbaar nadat gebruiker geld terug vraagt

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 19 reacties

itunes-cancel-installatieHuh. Het is sinds kort mogelijk om tot 14 dagen na aankoop van een iOS-app het betaalde geld terug te krijgen, las ik bij Tweakers. Sinds begin deze maand kun je binnen 14 dagen je app-aankopen bij Apple ongedaan maken en je geld terugkrijgen. Logisch, en dat past ook binnen de Europese consumentenwetgeving, maar die vereist echt niet dat de app daarna blijft staan. Mis ik iets?

De nieuwe consumentenwetgeving van juni vorig jaar bepaalt dat je in principe ook software-aankopen moet kunnen retourneren. Een app is “digitale inhoud die niet op een materiële drager is geleverd” onder de wet, en dat valt onder het retourrecht. Net als muziek, films en dergelijke die je online koopt.

Nou ja, bijna, want in de wet staat dat een winkel het retourrecht mág uitzonderen (art. 6:230p BW) als

de nakoming is begonnen met uitdrukkelijke voorafgaande toestemming van de consument en de consument heeft verklaard dat hij daarmee afstand doet van zijn recht van ontbinding.

Dat betekent dat je als leverancier weinig meer hoeft te doen dan bij de downloadknop een tekst opnemen à la “Ik geef uitdrukkelijke toestemming voor installatie en doe afstand van mijn recht van ontbinding”. En dergelijke teksten zie je dan ook steeds vaker opduiken bij downloadstores. Waarom doet Apple dan niet zoiets? Ik zou het werkelijk niet weten.

Of zou het hem zitten in de technische complexiteit van het deïnstalleren van iemands app? Dat kan het toch haast niet zijn. Ook dat mensen het raar zouden vinden (zoals in het Amazon 1984-debacle) lijkt me sterk: iedereen snapt dat als je een aankoop annuleert, het product terug moet. En bij digitale producten betekent dat dan ‘weg van je apparaat’. Toch? Wat mis ik hier?

Arnoud

Overgrote deel apps overdrijft met toestemming vragen

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Privacy, 24 reacties

apps-permission-toestemming-vragenMeer dan 85% van alle apps geven niet eens de meest basale privacyrelevante informatie, zo las ik bij The Register. En een op de drie apps vraagt excessief meer toestemmingen dan ze eigenlijk nodig zouden hebben. Schokkend, maar eigenlijk niet verbazingwekkend. Het onderzoek is van de Global Privacy Enforcement Network (GPEN) waar onder meer de Engelse en Nederlandse privacyautoriteiten deel aan nemen.

Omdat apps best veel kunnen qua privacy, hebben zowel Apple als Google ingebouwde beveiligingen. Je mag als app bepaalde dingen niet doen als die aan de privacy van de gebruiker raken, tenzij je daar toestemming voor hebt gevraagd. Dit gaat dan op de typische techneutenmanier: we mogen iets niet zomaar van Legal, dan vragen we de gebruiker om toestemming en dan kunnen we verder. Een stuk eenvoudiger immers dan je app herbouwen zodat de vraag overbodig is.

Ergerlijk. Maar goed, er komt dus een popup die vraagt “Deze app wil je gps coördinaten” uitlezen en daar kun je ja op zeggen anders mag je de app niet installeren of de update niet gebruiken. Lekker dan. Wie gaat er in die situatie nee zeggen? Ik negeer het ook, hoe vaak ik ook denk “waaróm wil je dat, je bent een zaklamp/spelletje/bankierapp”.

De GPEN pleit zoals toezichthouders wel vaker doen voor meer informatie: mensen uitleggen hoe het werkt, zodat ze daarna met een gerust hart ja of nee kunnen zeggen. Dat gaat ‘m niet worden maar het idee van een gelaagde privacyverklaring is niet verkeerd. Het idee is dat je per permissie kort uitlegt wat en hoe, en wie wil kan doorklikken naar een extra tab.

Maar waarom moeten appbouwers hier het wiel in uitvinden? Laten we de appstores verplichten om dit model te hanteren. Eis dat ze bij een toestemmingsvraag een toelichting laten opnemen. Niet in een privacyverklaring, niet in de app-informatietekst en niet in een “Over ons/Privacy” menu in je app. Nee, gewoon bij de vraag. “Deze app wil je gps coördinaten uitlezen omdat het een navigatie-app is, duh” of “Deze app wil je gps coördinaten uitlezen om lokatiegebonden advertenties te vertonen”.

Natuurlijk is dit lastiger te handhaven dan het technische model dat appstores nu hanteren. Je kunt als beheerder alleen vaststellen of er toestemming is voor functionaliteit, nagaan waaróm die toestemming is verleend (en met welke gedachte bij de gebruiker) is niet echt te programmeren. Maar daar is menselijke controle denk ik een prima alternatief, zeker omdat mensen vrij snel door zullen hebben wanneer toestemming op grond A wordt gevraagd en voor grond B wordt ingezet.

Bij voorkeur zouden mensen dan ook nog eens per toestemmingsvraag ja of nee moeten kunnen zeggen, en als ze nee zeggen dan mag de app best crippled raken maar installatie mag dan niet worden geweigerd. Maar dat lijkt me een brug te ver voor app-ontwikkelaars.

Arnoud