Tag: Overname

About Overname

Subscribe Feeds

Kan Musk dankzij die Twitter-klokkenluider dan misschien wél van de aankoop af?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 6 reacties

Voormalig hoofd beveiliging van Twitter en klokkenluider Peiter Zatko is door Elon Musk gedagvaard, meldde Tweakers vorige week. Een week eerder had Zaitko bij CNN en de Washington Post de alarmklok geluid: Twitter zou ‘een abnormaal hoog aantal beveiligingsincidenten kennen’, de software is hopeloos verouderd en het management heeft geen idéé hoe veel bots er eigenlijk zijn, en het boeit ze ook in het geheel niet. Dat laatste kwam Musk natuurlijk heel goed uit, aangezien die al een tijd op zoek is naar een argument om van zijn aankoop van het socialemediabedrijf af te komen. Vandaar de hoorzitting. Maar maakt het enige kans?

Zoals ik van de zomer schreef, Musk ging Twitter kopen om het spambot-probleem van Twitter te gaan aanpakken. Na de aankoop – zonder due diligence – viel het toch tegen, waarna Musk overal rondtoeterde dat Twitter hem had voorgelogen over het werkelijke aantal bots en dat hij daarom van de koop af wilde. Geen enkel van zijn argumenten heeft tot dusver enig effect bij de rechter gehad. Twitter heeft heel vage en ingekapselde statements gedaan, en daar zit niets leugenachtigs aan.

De signalen van Zatko zijn serieus. Specifiek over bots schetst hij een zeer negatief beeld. Twitter rapporteert naar de SEC toe alleen over de zogeheten mDAU, de monetizable daily active users, oftewel de gebruikers die elke dag inloggen en waar advertenties aan te vertonen zijn. Daarvan is aldus Twitter waarschijnlijk ongeveer min of meer zegge en schrijve maar met een flinke korrel zout en wie het anders ziet heeft wellicht ook gelijk vijf procent een bot (disclaimer: mogelijk klopt die vijf niet / disclaimer^2: niemand weet hoe je fatsoenlijk bots telt). En zan zegt Zatko:

However there are many millions of active accounts that are not considered “mDAU,” either because they are spam spam bots, or because Twitter does not believe it can monetize them. These millions of non-mDAU accounts are part of the median user’s experience on the platform. And for this vast set of non-mDAU active accounts, Musk is correct: Twitter executives have little or no personal incentive to accurately “detect” or measure the prevalence of spam bots.
Oftewel: als je naar het totaal aantal accounts kijkt, dan zijn er veel meer bots. En gewone gebruikers (dus ook de mDAU’s) komen die dagelijks tegen, dat vinden zij hinderlijk. Maar Twitter doet geen enkele moeite die te detecteren of te bestrijden, en stelt de boel vals voor door steeds te hameren op het lage aantal mDAU accounts.

Voor de lopende discussie is dit volkomen irrelevant. Twitter hééft tegen de SEC gezegd dat ongeveer 5% van de mDAU bots lijken te zijn (met al die disclaimers hierboven). Dat ze met vijf minuten meer moeite een beter getal hadden kunnen produceren is leuk, maar daartoe zijn ze niet verplicht. Er is geen erkende metric om het aantal bots op je dienst te tellen, dus als jij de term mDAU introduceert en uitlegt en dan zegt “hier is het 5% en verder weten we het niet, sorry” dan is dat in een SEC filing helemaal in orde. Zatko toont dus niets aan dat onjuist is in de SEC filings.

De verklaringen van Zatko zóuden een beschuldiging van fraude kunnen dekken, en dat kán een grond zijn om het contract op te zeggen. Maar dan moet Zatko wel bewijs hebben dat het bestuur van Twitter verklaringen zoals bij de SEC gedeponeerd bewust valselijk heeft opgesteld. Enkel er een prutswerk van hebben gemaakt, of zelfs bewust de ogen sluiten voor enorme spamproblemen, is niet hetzelfde als fraude. Dit is dan ook hoe Twitters advocaten nee zeggen op Musks laatste poging tot opzegging.

Arnoud

Britse waakhond start onderzoek naar overname Activision Blizzard door Microsoft

Geplaatst op in Regulering, 7 reacties

De Competition and Markets Authority (CMA) is een onderzoek gestart naar Microsofts overname van Activision Blizzard, las ik bij Tweakers. Tot die overname ter waarde van 68,7 miljard dollar werd in februari besloten, maar vanwege de grootte van beide bedrijven op de game-markt startten diverse markttoezichthouders een onderzoek. Naast de Amerikaanse Federal Trade Commission dus ook de Britten. Wat natuurlijk de vraag opriep: Hoe kan een Brits bedrijf zich bemoeien met de overname van een Amerikaans bedrijf door een Amerikaans bedrijf?

Het juridische antwoord is heel simpel: de CMA gaat over marktmacht op de Britse markt, en als een overname door Microsoft invloed heeft op die markt dan mag de CMA daar wat van vinden. Om precies diezelfde reden zou onze ACM ook een onderzoek mogen doen (en een bindend besluit zoals een verbod mogen geven) naar deze zelfde overname.

Dat voelt natuurlijk raar, omdat de overnameovereenkomst naar Amerikaans recht is. Maar dat is niet echt een argument in deze discussie, want het gaat dus om de effecten op andere markten zoals Groot-Brittannië of Nederland. Dat kun je niet buitenspel zetten door een rechtskeuze in je overeenkomst, of zelfs de vestigingsplaats van de partijen.

De interessante vraag is: wat gaat er gebeuren als de Amerikaanse FTC zegt dat de overname prima is maar de CMA deze afkeurt vanwege te grote negatieve effecten in het perfide Albion? Het ligt voor de hand dat MS en AB dan doorzetten, maar dat kan tot boetes en/of dwangsommen leiden in Groot-Brittannië. Handhaven van de incasso kan dan leiden tot verstoring van de bedrijfsvoering in het land, met als extreme consequentie dat men weg kan gaan. Maar dat is zeldzaam. In februari hadden we discussie over Facebook, dat zou hebben gedreigd uit Europa weg te gaan als er niet snel een nieuw Privacy Shield zou komen. Ik zie het niet gebeuren.

Arnoud

Elon Musk wil niet langer Twitter kopen, ja ik wil ook wel eens wat

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 12 reacties

Elon Musk wil niet langer Twitter kopen, zo hebben zijn advocaten duidelijk gemaakt. Dat meldde Tweakers dit weekend. Musk zou de disclosures over Twitterbots van het bedrijf niet geloven, en Twitter zou bovendien niet meegewerkt hebben aan haar plicht om relevante bedrijfsinformatie te verstrekken. Twitter gaat naar de rechter om Musk aan zijn getekende contract te houden. Normaal zou ik zeggen: ik heb zo veel vragen. Maar nu, eh, vooral verbijstering.

In april maakte Musk bekend het spambot-probleem van Twitter te gaan aanpakken: hij ging Twitter kopen en zou ze allemaal opruimen. Ja, ook iets met free speech en een vrije marktplaats van ideeën, zie voor het hele verhaal deze handige timeline van AP. Na de koop – zonder due diligence of inhoudelijke onderhandeling – begon hij te draaien: de deal zou “on hold” zijn, toen toch weer niet, en nu dus een rechtszaak in Delaware omdat er van alles mis is.

Delaware is een beetje het Nederland van de VS, vol met handige zakelijke en belastingvoordelen voor grote ondernemingen en bovendien een snelle rechtbank gespecialiseerd in zakelijke geschillen. Dat zal schelen, want gebruikelijk mag je bij een Amerikaanse rechtszaak rustig de nodige jaren uittrekken tot je een vonnis hebt. Ook als het gaat om een relatief simpel contractueel geschil. Niet zo gek dus dat heel veel bedrijven zich in Delaware vestigen of contractueel bepalen dat de rechtbank in Delaware het geschil moet oplossen.

In de aangespannen rechtszaak spelen drie dingen:

  1. Het aantal bots zou hoger zijn dan Twitter had gemeld, in strijd met wat Twitter tegen de SEC zegt
  2. Twitter geeft te weinig informatie, in strijd met het contract
  3. Twitter heeft haar bedrijf verwaarloosd, onder meer omdat mensen weglopen sinds de aankoop door Musk.
Wat dat eerste betreft, het enige bewijs tot dusverre lijkt ‘welles’ te zijn:
[P]reliminary analysis by Mr. Musk’s advisors of the information provided by Twitter to date causes Mr. Musk to strongly believe that the proportion of false and spam accounts included in the reported mDAU count is wildly higher than 5%.
Ik merk daarbij op dat een advocaat niet zonder hard feitelijk bewijs zou zeggen “analysis has shown the proportion is widly higher”, maar melden wat je cliënt meent is natuurlijk altijd prima. Het voelt erg raar, met name omdat Musk dus al vanaf het begin bezig was over het botprobleem. Wat logisch is – volgens vele onafhankelijke onderzoeken heeft hij zelf enorm last van bots, meer dan 50% van zijn volgers is een bot en Tesla’s koers zou ook regelmatig door bots gemanipuleerd worden.

Maakt het enige kans, dit argument? Nee. Twitter heeft de disclosure van dit probleem altijd zo mooi in juridisch-wollige taal gecamoufleerd dat er werkelijk niets tegenin te brengen valt. Ze hebben nooit gezegd “het aantal bots ligt rond de 5%”, maar een specifieke definitie van gebruiker (monetizable daily active users) gehanteerd en daar via een specifieke methodologie én eigen interpretatie (staat er letterlijk) mee geconcludeerd dat het rond de 5% is. Dus het is goed mogelijk dat op geheel Twitter het aantal bots 80% is terwijl de statement van Twitter toch geheel waar is.

Los daarvan: dit had je in een due diligence (boekenonderzoek) voorafgaand aan de aankoop kunnen – en naar Delawarees recht dus ook móeten – onderzoeken. Doe je dat niet, dan heb je pech als het achteraf anders blijkt. Oh ja, en naar Delawarees recht is het ook nog eens zo dat wanneer zo’n statement onjuist blijkt, je er alleen wat mee kan als het een “materially adverse effect” heeft op het bedrijf. Gezien de omzetcijfers en populariteit tot nu toe zou het weinig uit moeten maken als ineens 80% van de totale gebruikers bot blijkt te zijn. Sorry, een robot blijkt te zijn.

Het tweede argument is iets ingewikkelder. In het contract staat dat Musk redelijke verzoeken om data mag doen als dat relevant is “for any reasonable business purpose related to the consummation of the transactions contemplated by this Agreement.” Dus als hij relevante cijfers of achtergronddata wil opvragen, dan moet Twitter daar aan meewerken. Twitter heeft het nodige gegeven, maar niet alles. Daarmee kan Musk’s advocaat Ringler nu claimen dat het contract geschonden wordt:

And in fact Ringler’s letter makes it pretty clear that that’s what Musk was up to: He’d ask for information about bots, and they’d give it to him, and he’d ask for more, and he’d keep trying to get information that he could use to undermine Twitter’s SEC reports. He buried Twitter in an avalanche of demands for data.
Wat het derde argument betreft, daar valt weinig over te zeggen. Ja, Twitter moet van het contract het bedrijf blijven runnen als voorheen, maar dat lijken ze ook gewoon te doen. Je kunt het Twitter moeilijk kwalijk nemen dat mensen een andere baan zoeken nadat ze van de overname hoorden.

Twitter stapt dus naar de rechter, met als doel Musk aan de deal te houden. Oftewel, kom maar door met die gehele aankoopsom, je moet ons kopen zoals je hebt beloofd. Dat is een dure grap, 33.5 miljard dollar. Je kunt je afvragen of een rechter zo’n extreme deal zo zou verplichten. Enerzijds ja: de Chancery Court is zakenvriendelijk en volgt contracten – getekend is getekend, dat is zeg maar de basis van het commercieel recht. Anderzijds: dat is wel héél veel geld, en wat als Musk vervolgens niet betaalt? Ga je hem dan in de cel stoppen wegens contempt? Het kan, maar is zeldzaam. Als rechter kun je ook denken, als meneer Musk zó hard niet wil dan is het onzin hem te verplichten, ik ken een mooie schadevergoeding toe en dan is het klaar. In het Amerikaans recht zou zo’n equity oplossing best voor de hand liggen. Punt hierbij is ook dat Musk niet hoeft te betalen als de banken hun geld terugtrekken. En hoewel die dus harde garanties hebben afgegeven, zouden ze die wellicht kunnen intrekken in het licht van deze rechtszaak.

Ik ben benieuwd naar de volgende stap, want juridische popcorn is dit wel zeg maar. Ik zou bijvoorbeeld graag zien wat er gebeurt als Twitter nu Musk eraf gooit onder het mom van “wij hebben een juridisch geschil en kunnen dus niet met elkaar een zakelijke relatie onderhouden”. Of als Musk nu zegt: als jullie de deal afdwingen dan sluit ik het hele bedrijf voorgoed zodra ik de CEO ben.

Arnoud

Kun je je Twitterkoop “on hold” zetten als je ineens ontdekt hoe veel spambots er daar zitten?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 8 reacties

Elon Musk zegt dat zijn overname van Twitter niet door kan gaan totdat het sociale netwerk met bewijs komt over het aantal nepaccounts, las ik bij Tweakers. Volgens Twitter gaat dat om minder dan 5 procent van de dagelijks actieve gebruikers, maar Musk denkt dat dit veel hoger ligt, namelijk rond de 20%. Opmerkelijk: Musk heeft al getekend voor de overname, en dan is het rijkelijk laat om nog over dingen te beginnen die je in het boekenonderzoek (due diligence) voorafgaand aan het tekenen had kunnen vinden. Toch is de kans reëel dat Musk ermee weg gaat komen: powerplay wint van juridische argumenten, immers.

Op 25 april ging Twitter akkoord met het bod van Musk om de aandelen van de beurs te halen tegen een koers van $54.20 (420 is een grap over marihuana). Een paar dagen later verscheen – zoals dat hoort – het koopcontract bij de beurstoezichthouder SEC. Dan is alles dus klaar, kom maar door met het geld en we gaan die aandelen laten inleveren. Zogezegd. Maar niet helemaal:

Elon Musk may be looking for a better deal with his Twitter acquisition and $44 billion may now be sounding like a price that is just a bit too high. During a tech conference called “All In” in Miami on Monday, Musk remarked that he believes 20 percent of users on the platform are fake or spam accounts, and it may be the reason the Tesla CEO did not rule out the possibility of a deal reformation that would require him to pay a lower price.
Nou vond ik zelf altijd die 5% aan bots ook wel erg laag. Maar dat is dus precies het soort ding dat je kan (en mag) onderzoeken voordat je het koopcontract tekent. Zo’n onderzoek doe je overigens onder NDA, wat onder meer betekent dat je daarna niet in het openbaar mag zeggen hoe Twitters supergeheime botvangalgoritme werkt. De kern van het verhaal is alleen, zoals de onvolprezen Matt Levine uitlegt:
The merger agreement contains a provision that allows Musk to walk away if Twitter’s securities filings are wrong — and this 5% number is in its securities filings — but only if the inaccuracy would have a “Material Adverse Effect” on the company. (See Sections 4.6(a) and 7.2(b).) That is an incredibly high standard: Delaware courts have almost never found an MAE. An MAE has to be something that would “substantially threaten the overall earnings potential of the target in a durationally-significant manner,” the courts have said; there is a rule of thumb that an MAE requires a 40% decrease in long-term profitability. If it turned out that 6% or 20% or 50% of Twitter accounts are bots, that will be embarrassing and might even reduce Twitter’s future advertising revenue, but will it be an MAE? No.
In het Nederlands: je kunt bij zo’n deal niet achteraf met dingen komen die tegen blijken te vallen. Dat is iets dat je in je DD had moeten vinden, anders heb je pech gehad. De rechtspraak in de staat Delaware (waar vrijwel alle Amerikaanse bedrijven hun zetel hebben) is heel streng, alleen bij een Material Adverse Effect of MAE kun je er misschien vanaf. En een MAE is het alleen als de winstgevendheid van het bedrijf met 40% omlaag zou gaan (grof gezegd) als dit event er blijkt te zijn. Dat gaat natuurlijk niet op bij Twitter.

Bij Axios nog een juridische analyse die Musk geen kans geeft:

The key precedent is IBP Inc. v. Tyson Foods Inc, with Don Tyson of Tyson Foods playing the role of Elon Musk. He tried to back out of an agreed acquisition of IBP, but in 2001 was forced to buy the company anyway by the Delaware Chancery Court.
Dat gezegd hebbende, de kans is groot dat Musk er toch wat mee wint. Door zo hard iets te roepen waar aandeelhouders van schrikken, dwing je praktisch gezien het bestuur van Twitter tot een heronderhandeling. Ja, die kunnen natuurlijk ook gaan procederen (schending NDA, niet-nakoming koopovereenkomst) maar dat duurt jaren en al die tijd hebben je aandeelhouders twijfel over of ze moeten verkopen of niet. Daar zit niemand op te wachten.

Afijn. Ik zou het werkelijk hilarisch vinden als Twitter nu het account van Musk “on hold” zet. Als hij eenzijdig mag bedenken dat je getekende overeenkomsten “on hold” kunt zetten tot aan zelfbedachte eisen is voldaan, dan mag Twitter dat ook.

Arnoud

Nee, je kunt geen geld vragen voor het overnemen van populaire tweets

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, Uitingsvrijheid, 11 reacties
mohamedhassan / Pixabay

Elon Musk heeft zijn banken beloofd Twitter winstgevend te maken, onder meer door geld te vragen voor overname van populaire tweets. Dat meldde Reuters onlangs. Voor de overname en beursverwijdering heeft Musk 44 miljard dollar nodig, waarbij een aantal banken voor de financiering zorgt. Deze eisen dan een businessplan, en deel van de visie daarover van Musk is dus zoeken naar nieuwe verdienmodellen. Zoals het verkopen van tweets, niet als NFT maar royalties op grond van auteursrecht, als ik het goed lees. Gaat niet werken. Maar of dat voor Musk relevant is, ik weet het niet.

Ik blijf me verbazen over de voorgenomen overname. En niet omdat je met dit geld de wereldhonger een fors eind terug zou kunnen dringen, maar omdat het gewoon totaal niet past bij het beeld dat ik van Elon Musk heb. Slimme ondernemer, gehaaid zakenman, visionair – ja, die zie ik, maar “voorvechter van complete vrijheid van meningsuiting” of “gedreven in het monetizeren van internetdiensten”, nee niet echt.

Twitter is natuurlijk zijn favoriete tool, ik ken niemand die zo behendig, groot en scherp is in op de rand spelen van wat er kan en mag in het medium. En als je dan het gevoel hebt dat de beheerders je speeltje verpesten én je hebt meer geld dan wie ook, dan is het wel een aardige edgelord stap om te zeggen dat je het gaat kopen. Maar ik had niet verwacht dat het ook zo ver zou komen. Juridisch zijn er nog wat hobbels, maar die worden vanzelf gladgestreken, ik zie die deal wel rondkomen.

Verkopen van Tweets, nee dat gaat hem niet worden. Je kunt eenvoudigweg geen geld vragen voor het overnemen van zo’n kort stukje tekst. Op zich zit er wel auteursrecht op een tweet, weliswaar zijn die 280 tekens en dat is vrij kort, maar juist daardoor zijn mensen vaak behoorlijk creatief in wat ze erin stoppen. Ik durf wel te zeggen dat de modale tweet auteursrechtelijk beschermd is. Maar je zit eenvoudigweg met het citaatrecht – mensen mógen belangwekkende tweets overnemen, om ze aan te kondigen, erop te reageren, ze met anderen te delen (“kijk wat Musk nou weer zegt”) en ga zo maar door. Daar kan geen contract verandering in brengen.

Mogelijk zijn dit allemaal losse flodders, pardon visionaire ideeën en gaan we vanzelf merken wat Musk van plan is. Het is straks écht zijn speeltje, en als hij dat verliesgevend wil draaien zonder enig verdienmodel dan is dat zijn goed recht. Ruzie met de bank zal vast wel weer goed komen.

Arnoud

T-Mobile gekocht door Amerikanen, kan ik mijn contract opzeggen?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 20 reacties

Een lezer vroeg me:

T-Mobile heeft vandaag bekendgemaakt dat ze (deels) in Amerikaanse handen overgaan (als alles doorgaat). Ik maak me zorgen dat mijn telecomdata dan in de VS terechtkomt, en wil dan ook van provider wisselen. Is dat juridisch haalbaar? De voorwaarden van het bedrijf zeggen er niets over.
Investeerders Apax en Warburg Pincus trekken inderdaad maar liefst 5,1 miljard euro uit voor het telecombedrijf, zo meldden de huidige eigenaren Deutsche Telekom en Tele2 Sverige vorige week. De transactie heeft “geen effect op de proposities en diensten van T-Mobile”, staat in de persverklaring over de overname.

En dat laatste is gelijk een juridisch struikelblok, want we weten dat je telecomcontracten bij een (negatieve) wijziging tussentijds mag opzeggen. Maar een verandering van eigenaarschap bij de dienstverlener is geen wijziging van het contract, het bedrijf T-Mobile blijft als rechtspersoon gewoon bestaan. En als de contracten dan ongewijzigd blijven, dan kun je je niet beroepen op dat opzegrecht.

Algemeen kun je contracten voor telecom (telefonie, internet en dergelijke) na de eerste verlenging per maand opzeggen. Wie dus al enige tijd bij T-Mobile zit en nu weg wil, heeft dat recht. Maar let op: heb je tegen het einde van je contract een mooi aanbod gekregen voor een nieuwe telefoon, extra korting of iets dergelijks, dan heb je juridisch een nieuw contract genomen en mag je niet tussentijds weg.

Ik zie de zorg natuurlijk over Amerikaanse datagraaiers en geheime National Security Letters waarmee je telecomdata door de mallemolen gaat. Maar mijn eerste gedachte daarbij is wel dat de AVG hier toch echt voorgaat, er is werkelijk nul reden waarom abonneedata (inclusief metadata en verkeersgegevens) naar een Amerikaans moederbedrijf zou moeten gaan. Dus dat mag niet.

De toezichthouders moeten de overname nog goedkeuren. En ik kan me goed voorstellen dat omgang met persoonsgegevens een belangrijk aandachtspunt daarbij is.

Arnoud

EU legt Facebook 110 miljoen euro boete op voor misleiding bij overname WhatsApp

Geplaatst op in Innovatie, Privacy, 7 reacties

De Europese Commissie heeft Facebook een boete van 110 miljoen euro opgelegd voor het geven van misleidende informatie bij de overname van WhatsApp. Dat las ik bij Tweakers. Bij deze overname had Facebook beloofd geen gegevens van hun sociale netwerk te combineren met de dienst van WhatsApp, maar dat gebeurde twee jaar later toch. Vanwege de omvang van de deal was toestemming van de Europese Commissie nodig, en de boete is vanwege het bewust misleiden van de Commissie bij het verstrekken van de gevraagde informatie om de deal in te kunnen schatten. Maar doet 110 miljoen euro eigenlijk wel genoeg pijn?

Het persbericht van de EC legt uit dat de boete niet opgelegd wordt voor het combineren an sich. Dat is wellicht in strijd met privacywetgeving, maar daar moet een lokale privacy-autoriteit (zoals de Ierse Autoriteit Persoonsgegevens) over beslissen. Het gaat om het feit dat Facebook niet duidelijk heeft aangegeven dat ze dit zou gaan doen; sterker nog, ze hebben expliciet gezegd dat dit technisch helemaal niet kón. En twee jaar later kon het toch, iets dat Facebook gewoon wíst toen ze zei van niet. Dat is dus boetewaardig.

De boete van 110 miljoen euro is ongeveer de helft van wat de Commissie op mocht leggen onder de relevante regelgeving. Facebook had meegewerkt en openheid van zaken verschaft, en dat is een grond voor boeteverlaging. Maar wat dan moeilijk te verkroppen is, is dat het verder geen gevolgen lijkt te hebben. De koppeling wordt niet ineens verboden, en de deal wordt al helemaal niet teruggedraaid.

Today’s decision has no impact on the Commission’s October 2014 decision to authorise the transaction under the EU Merger Regulation. Indeed, the clearance decision was based on a number of elements going beyond automated user matching. The Commission at the time also carried out an ‘even if’ assessment that assumed user matching as a possibility. The Commission therefore considers that, albeit relevant, the incorrect or misleading information provided by Facebook did not have an impact on the outcome of the clearance decision.

Oftewel: de beslissing om de overname toe te staan, was niet afhankelijk van een belofte om de gegevens niet te koppelen. Zelfs als Facebook vooraf had gezegd wél te zullen gaan koppelen, dan nog zou het zijn goedgekeurd. Dan kun je achteraf niet meer zeggen als toezichthouder dat de misleidende informatie nu moet leiden tot ongedaanmaking van de deal. Begrijpelijk maar wel frustrerend.

De voornaamste reden om het zelfs dan toe te staan, was overigens dat er genoeg andere partijen zijn die targeted advertenties kunnen faciliteren en profielen opbouwen. Oftewel, uiteindelijk maakte die koppeling toch niets uit qua hoe hard je privacy wordt geschonden.

Arnoud

Gastblog: Wat doe jij als iemand jouw content heeft gekopieerd?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 12 reacties

copyright-protect-pirates.pngOmdat ik met vakantie ben vandaag een gastbijdrage. Vandaag: Marnix de Munck over het aanpakken van ongewenste kopieën van je website.

Het komt niet zo vaak voor als het stelen van een fiets in hartje Amsterdam, maar het gebeurt toch nog vaker dan je denkt: andere websites die zonder blikken of blozen jouw content overnemen. Vaak onschuldig. Veel mensen denken ten onrechte dat je alles wat je op internet vindt vrij kunt gebruiken, en dus ook mag kopiëren en plakken. Regelmatig is het motief helaas minder onschuldig.

Mij is het de afgelopen tijd een aantal keer overkomen. Ik vond de lay out èn alle content van mijn site www.internetvergelijk.nl één op één terug op andere sites. Ik was er uiteraard niet blij mee. Eigenaren van deze sites maakten niet alleen inbreuk op mijn intellectuele eigendomsrechten, maar hun kopieergedrag zou ook een negatief effect kunnen hebben op mijn SEO. Google en andere zoekmachines willen gebruikers immers altijd de meest relevante zoekresultaten presenteren. En gebruikers zitten niet te wachten op twee verschillende pagina’s met precies dezelfde content vlak onder elkaar in de zoekresultaten. Dit is een vorm van externe duplicate content.

Er is sprake van duplicate content als op twee webpagina’s (vrijwel) dezelfde inhoud te vinden is. Is dit binnen één domein, dan spreken we van interne duplicate content. Staat nagenoeg dezelfde inhoud op twee domeinen, dan is er sprake van externe duplicate content. Zoekmachines geven daarom alleen die content weer waarvan zij denken dat het als eerste is gepubliceerd. Het lukt zoekmachines helaas nog niet altijd om te achterhalen wie de originele content heeft gepubliceerd. Het zou dus voor kunnen komen dat de site van je copycat wel in de zoekresultaten wordt weergegeven en jouw site achter een link, omdat de zoekmachine denkt dat jij degene bent die de tekst gekopieerd heeft.

Kortom: voor mij redenen genoeg om deze copycats aan te pakken. Als mensen er al van op de hoogte zijn dat iemand hun content heeft gekopieerd durven veel mensen dit echter niet aan. Zij weten niet hoe ze het moeten aanpakken of zien op tegen het juridisch getouwtrek en de bijbehorende torenhoge advocatenrekeningen. Met onderstaande tips wordt externe duplicate content relatief eenvoudig op te sporen en aan te pakken. Bij mij is het bovendien de moeite waard gebleken.

Wil je controleren of iemand jouw content heeft gekopieerd, maar weet je niet hoe?

  • Op copyscape.com vul je de url van je website in en Copyscape geeft je direct de websites die jouw content hebben overgenomen.

    • <li>Op plagium.com vul je een stuk van je tekst in, waarna de site je alle websites geeft met precies deze tekst. Dit kan overigens ook gewoon bij Google. Zet je tekst dan wel tussen “dubbele aanhalingstekens” in het zoekveld.</li></ul>

    Ik heb zowel telefonisch als per mail contact opgenomen met de webmasters van de andere sites en heb aangegeven dat zij, door zonder mijn toestemming gebruik te maken van de layout en content van www.internetvergelijk.nl, inbreuk maakten op mijn intellectuele eigendomsrechten. Een aantal keer kreeg ik als reactie dat ze niet wisten dat het niet mocht en werd de content direct verwijderd. Bij andere sites kreeg ik een ontwijkende reactie en hadden ze duidelijk geen zin om de dubbele content te verwijderen. Helaas moest ik ze daarom sommeren de content te verwijderen en dreigen met gerechtelijke stappen, waarna de boel vervolgens wel werd verwijderd.

    Bij mij hoefde het zover niet te komen, maar als het bovenstaande ook niet helpt, kan je ook nog een verwijderingsverzoek bij Google indienen. Bijvoorbeeld als de ander botweg blijft weigeren, of zich op het standpunt stelt dat jij hun content hebt gekopieerd. Dat kan via dit formulier.

    Als dit allemaal niet helpt of je te lang duurt, kan je natuurlijk echt juridische stappen ondernemen. Zorg dan wel dat je een goede rechtsbijstandverzekering hebt. Dat voorkomt dat je toch nog met torenhoge advocatenrekeningen te maken krijgt.

    Marnix de Munck is actief op internet sinds 1999. Als eigenaar van Sooda internetbureau bedenkt en ontwikkeld hij met succes diverse websites waaronder internetvergelijk.nl.

“GeenStijl is gericht op digitale nieuwsvoorziening”

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 18 reacties

“Dit is een principezaak”, zeggen ze zelf. Maar een leuke opsteker is het wel: GeenStijl mocht een nieuwsbericht uit de Nijmeegse Stadskrant overnemen op haar eigen site, en pleegde daarbij geen inbreuk op het auteursrecht. Dat blijkt uit een vonnis (Een, Twee, Drie, Vier, Vijf, Zes) van de rechtbank Amsterdam van vorige week.

Overnemen van nieuwsberichten is voor veel bloggers doodnormaal, maar nieuwsmedia kunnen er aardig over schuimbekken. De situatie is niet eenvoudig: in de Auteurswet staat (artikel 15) de zogeheten persexceptie, het recht voor nieuwsmedia om actuele berichten van elkaar over te nemen. Daarbij moet wel bronvermelding worden gehanteerd, en mag het auteursrecht niet zijn voorbehouden. Zo’n voorbehoud staat vaak in het colofon trouwens, en het is de vraag of dat genoeg is.

Een open discussiepunt is of blogs überhaupt onder deze exceptie kunnen vallen. In 2000 werd dit voor kranten.com onder bevestigd beantwoord. Bij de laatste wetswijziging in 2006 van dit artikel werd “een ander medium dat eenzelfde functie vervult” toegevoegd aan het lijstje van media die van deze uitzondering gebruik kunnen maken. Daarbij werd opgemerkt:

Afhankelijk van de concrete omstandigheden van het geval kunnen de websites van een schoolkrant, een sportvereniging en een individuele website binnen de reikwijdte van de beperking vallen. Rechthebbenden die daar bezwaar tegen hebben kunnen hun belangen beschermen door het maken van een voorbehoud.

Echter, in 2008 moest blogger Joffrey Vermeule nog 365 euro betalen voor overname van een nieuwsbericht. Zijn blog was geen nieuwsmedium. Ook enkele andere blogs konden niet met deze exceptie wegkomen.

Dat GeenStijl een nieuwsmedium is, staat echter buiten kijf. Ze zijn “gericht op digitale nieuwsvoorziening” zoals de rechter het formuleert. En omdat ze keurig (nou ja, keurig) aan bronvermelding hadden gedaan en er bij het artikel zelf geen voorbehoud te bekennen is, kent de rechter het beroep op artikel 15 toe. Het artikel mag dus worden overgenomen.

Ik ben benieuwd of ik zelf ook een nieuwsmedium ben eigenlijk.

Arnoud

Mogen Hyvesfoto’s zomaar in de krant?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 17 reacties

verkeerde-karst-tates.pngEen lezer vroeg zich af:

Mag een krant, omroep of weblog zomaar foto’s van een Hyves profiel halen als degene van wie het profiel is in het nieuws is. Bij voorbeeld de foto van de verkeerde Karst Tates op de voorpagina van het AD en het gebruik van Hyves foto’s door Geenstijl.

Ook op “amateurfoto’s” zoals op Hyvesprofielen, Flickr-pagina’s en weblogs zit auteursrecht. Wil een krant of ander medium die foto publiceren, dan hebben ze in principe toestemming nodig van de fotograaf. Er zijn wettelijke uitzonderingen zoals het (beeld)citaatrecht. Als de foto nieuws is, dan mag deze worden getoond bij het nieuwsbericht, maar uiteraard wel met bronvermelding.

In het Karst Tates-voorbeeld denk ik dus dat het wel had gemogen, hoewel de verplichte bronvermelding lijkt te ontbreken. En natuurlijk had men wel de goede foto moeten pakken. Je ziet het vaker, ik herinner me een voorbeeld van langer geleden van een meisje dat onder de trein was gekomen. Een foto van haar Hyve stond bij het artikel.

De Hyves-voorwaarden bepalen alleen dat je Hyves en haar hulppersonen een licentie geeft, en die is beperkt tot gebruik door Hyves zelf. Zo mag Hyves je foto’s laten zien in een reclamefilmpje, en misschien ook wel als illustratie bij een artikel over Hyves aanleveren. Maar daar gaat het hier niet om: de persoon op de foto is in het nieuws en dus leent de krant maar even een foto van iemands Hyves.

Wel heb ik sterk het gevoel dat er hier met twee maten gemeten wordt door de betreffende media. Kranten nemen foto’s over omdat het materiaal er is en “wij de pers zijn”. Maar neem je een foto uit diezelfde pers over voor je weblog, dan krijg je binnen de kortste keren een hoge rekening wegens auteursrechtschending.

Arnoud