Op LEGO passende steentjes namaken mag

Geplaatst op in Innovatie, Intellectuele rechten, 3 reacties

Ooit had LEGO een octrooi op haar bouwsteentjes, waarbij de uitvinding was dat de buisjes aan de onderkant precies pasten tussen de noppen aan de bovenkant. Als een octrooi verlopen is, mag iedereen de uitvinding namaken. Maar ook dan gelden er nog grenzen, meestal in de vorm van merkinbreuk of “slaafse nabootsing”. Dat laatste is een lastige. Je mag namaken maar daarbij moet je wel je best doen om een eigen, origineel product te maken. Niet alleen maar, eh, slaafs het origineel nabootsen.

Bij bouwsteentjes met noppen en buisjes is dat lastig. Je wilt tenslotte steentjes maken die passen op de LEGO steentjes. Dus heel veel creatieve ruimte heb je niet. Het Gerechtshof Den Bosch heeft nu besloten dat dat in principe mag:

Er is sprake van een door potentiële kopers gevoelde behoefte om bij verdere aankopen bouwsteentjes te verkrijgen die naar maatvoering en uiterlijk passen op/bij de steentjes die men al bezit. In de praktijk van het Nederlandse huisgezin is dat in veel gevallen: Lego en Duplo. Om aan die wens tegemoet te komen, zal een producent zijn producten aan maatvoering en uiterlijk van Lego en Duplo moeten aanpassen. Dat betekent nabootsen, maar in de bijzondere omstandigheden van dit geval is dat een nabootsing die zijn rechtvaardiging vindt in de reële behoefte bij klanten aan compatibiliteit. Daarbij is naar het oordeel van het hof voldoende komen vast te staan dat voor Mega Brands de nabootsing van zowel de afmetingen als de overige vormaspecten van de basiselementen van Lego en Duplo noodzakelijk is voor het tot stand brengen van de compatibiliteit en uitwisselbaarheid

De firma Mega Brands mag dus haar blokjes op de markt brengen. Persoonlijk hoop ik dat de Koreaanse firma Oxford Toys nu ook met haar bouwsystemen komt. Want LEGO is toch maar saai, zonder leger met tanks en kanonnen, Stealth bommenwerpers of SWAT-team met mitrailleurs.

Volledig bericht bij Boek 9.

Arnoud

Is Google watching you? Discussieer mee op Frankwatching

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, Ondernemingsvrijheid, Privacy, 1 reacties

Is Google een probleem voor de privacy, of valt dat allemaal wel mee? Een uitgebreid artikel over Google, Google is watching you op Frankwatching:

Het ooit zo studentikoze Google is uitgegroeid tot een multinational die voorop loopt in de strijd om de ‘totale informatie’. Ook in een ander opzicht heeft de zoekmachine de leiding genomen: Google is van alle datahandelaren de grootste privacyschender. Een artikel van Aart Brouwer (De Groene Amsterdammer) over de totalitaire ambities van Google. Discussieer mee!

(Het artikel verscheen eerder in de Groene Amsterdammer)

Arnoud

Geen auteursrecht op offertes

Geplaatst op in Intellectuele rechten, nog geen reacties

In deze zaak van de Rechtbank Leeuwarden had de eiser een offerte uitgebracht, maar de opdracht niet gekregen. Kan gebeuren, maar daarna bleek dat de gedaagde (die de opdracht dus wel had gekregen) een aantal passages uit die offerte letterlijk had overgenomen in de rapportage over het bodemonderzoek. Dat mag niet, als er tenminste auteursrecht rust op de offerte.

Een wetenschappelijk artikel of een lijvig rapport is immers net zo goed beschermd door het auteursrecht als verheven literatuur. De eis is alleen dat het werk origineel (zelfgemaakt) en creatief is (het stempel van de maker draagt). Daar voldoe je al snel aan. Maar bij een heel zakelijke tekst niet altijd, zo blijkt hier:

Naar het oordeel van de rechtbank bevatten de passages waarvan [eiseres] stelt dat [gedaagde] deze in haar rapportage heeft overgenomen, overwegend objectieve historische en technische feiten en is de beschrijving daarvan uitsluitend functioneel en zakelijk van aard.

Die passages missen derhalve de vereiste creativiteit die noodzakelijk is om te kunnen spreken van een werk met een eigen oorspronkelijk karakter dat het persoonlijk stempel van de maker draagt. Op grond daarvan komt aan die passages van de offertes geen auteursrechtelijke bescherming toe.

Gevonden via Boek 9.

Update (12 dec 2008): in hoger beroep bevestigd.

Update (24 nov 2011): in aanverwante zaak geen auteursrecht op technische tekening want “gemaakt met het oog op realisatie van een technisch effect”.

Arnoud

Van privacyparadijs tot controlestaat – de nieuwste speeltjes van de geheime dienst (via SYNC.nl)

Geplaatst op in Privacy, Security, nog geen reacties

Op SYNC.nl een bespreking van het rapport Van privacyparadijs tot controlestaat? (PDF) over de nieuwe speeltjes van politie en geheime dienst bij misdaad- en terreurbestrijding in Nederland. Het rapport is van Anton Vedder, Leo van der Wees, Bert-Jaap Koops en Paul de Hert, bij TILT. Wat achtergrond in de NRC.

Nieuwe technologie maakt ook nieuwe manieren van opsporing mogelijk. En het is vaak een stuk makkelijker: in plaats van de hele nacht in een koude auto met vieze koffie voor iemands deur wachten, hang je gewoon een sensor op die een piepje geeft als de deur opengaat. En met de GPS-verklikker onder de auto kun je dan op je gemak nagaan waar de verdachte heengaat.

Zoals SYNC schrijft:

Regeringen zijn verslaafd aan gadgets. Van kleine draadloze microfoons en verborgen signaleringschips tot schotelantennes en satellieten, als het maar hightech is, geen methode wordt onbeproefd gelaten in de strijd tegen de illegaal, de crimineel, de terrorist.

Natuurlijk ontkom je er niet aan om inbreuk te maken op privacy van onschuldige mensen bij de opsporing van strafbare feiten of het voorkomen van aanslagen. Maar welke inbreuken ‘kunnen’ nog wel, en welke niet? Het rapport stelt terecht: “De vereiste afweging vraagt echter vóór alles om een open discussie, waarin alle voor- en tegenargumenten aan bod komen. … In het huidige politieke en maatschappelijke debat over de opsporings- en veiligheidsmaatregelen ontbreekt het aan een dergelijke openheid.”

Jacob Kohnstamm, voorzitter van het College Bescherming Persoonsgegevens zei vorig jaar nog vrijwel hetzelfde (op een debat in de Balie):

Een beetje privacy inleveren omwille van grotere veiligheid valt onder omstandigheden zeker te billijken. Maar dan moeten nut en noodzaak van nieuwe bevoegdheden in de strijd tegen terrorisme wel aangetoond worden. Want inadequaat optreden van de daarbij betrokken overheidsorganen mag geen reden zijn om aan grondrechten van burgers te tornen.

Een beetje jammer is wel dat technologie op deze manier alleen wordt gezien als de bedreiging van privacy, en niet als de oplossing. Je kunt wel strengere wetten of hogere straffen invoeren, maar daarmee los je het probleem niet op. Techniek kan wel oplossingen bieden.

Ja, een RFID chip kan op straat worden uitgelezen om stiekem te kijken wat je allemaal gekocht hebt. Dan kun je dat uitlezen wettelijk verbieden, of je eist dat fabrikanten een zelfmoordcommando in de chip stoppen. Dat laatste lijkt me iets effectiever.

Arnoud

Criminele computer tactieken worden geavanceerder(bij CorCom)

Geplaatst op in Security, nog geen reacties

Corcom’s artikel Criminele computer tactieken worden geavanceerder biedt een goed overzicht over ontwikkelingen bij cybercrime en computercriminaliteit:

Gebruikers worden zich steeds meer bewust van de gevaren van cybercrime. De software om deze te detecteren is ook steeds geavanceerder. Daarom zoekt het digitale boevengilde naar meer verfijnde methodes om ook de minder argeloze gebruikers in de val te lokken. Botnets zijn nog steeds een groot probleem. We zien dat de manier waarop ze worden ingezet anders is dan een jaar geleden. Destijds werd een geïnfecteerde computer direct volledig ingezet om bijvoorbeeld spam te verzenden. Door het verkeer dat ze genereerden waren ze relatief eenvoudig op te sporen.

Arnoud

Octrooi tegen beveiligingslek

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Security, nog geen reacties

In twee maanden al aardig wat geblogd, maar een post over beveiliging èn octrooien had ik nog niet. Maar dankzij Security.NL nu wel:

Het bedrijf Intellectual Weapons kan voor onderzoekers een patent aanvragen op een mogelijke security fix die ze ontdekken. Voor onderzoekers een waarschijnlijk lucratievere optie dan het verkopen van vulnerabilities aan de hoogst biedende partij, omdat een patent altijd van waarde blijft. IW geeft wel aan dat men zoekt naar fixes die innovatief zijn.

Een oplossing voor een beveiligingsprobleem kan inderdaad best geoctrooieerd worden. Een uitvinding is immers een verbetering, een oplossing in de techniek. En er zijn beveiligingslekken te over – bijna 140.000 stuks, zo meldt o.a. de Automatisering Gids.

Of dat echt geld oplevert, waag ik te betwijfelen. Ten eerste omdat het jaren duurt voor je het octrooi verleend krijgt. Tegen die tijd is het beveiligingsprobleem (hopelijk) allang achterhaald. Ten tweede: hoe veel mensen zullen geld betalen voor een reparatie aan Microsoft Outlook? Hooguit eentje, lijkt mij. De rest kan de reparatie toch niet uitvoeren zonder Microsoft’s hulp.

De Register heeft meer over hoe IW verwacht winst te maken:

Intellectual Weapons said it fully expects “major battles” in enforcing its IP, which is just as well since the firm’s business plan puts it toe to toe with Microsoft’s formidable team of lawyers. Security researchers need perseverance in order to stand a chance of scoring half the revenues from licensing offered by the firm.

Security researchers approaching Intellectual Weapons need to have big cajones, the firm advises. Intellectual Weapons said it developed an approach to streamlining the patent application and licensing process, but admits it is still far from straightforward.

Octrooien zijn nuttig voor innovatie, maar je moet wel een lange-termijn visie hebben. En dat mis ik hier.

Arnoud

“De BioStabil is wereldwijd gepatenteerd” – niet dus

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 3 reacties

Ok, het is televisiereclame en dus geen internetrecht, maar het gaat over octrooien: de reclame van de ‘helende’ hanger BioStabil 2000 is misleidend, zo besliste de Reclame Code Commissie.

Octrooien? Jazeker:

In de reclame voor de BioStabil, een hanger die zou zorgen voor een sterk magnetisch veld en spanningen in het lichaam in balans zou brengen, wordt gesproken over ‘de wereldwijde gepatenteerde BioStabil’. Maar de aanvraag voor dit wereldwijde patent is nog in behandeling.

Inderdaad was er geen wereldwijd patent voor de BioStabil afgegeven, maar dat komt vooral omdat er niet zoiets als een wereldwijd patent bestaat. Wil je octrooi, dan moet je dat in elk land afzonderlijk aanvragen. Er is een internationale procedure die het iets eenvoudiger maakt, het Octrooisamenwerkingsverdrag.

Met behulp van het PCT hoeft een aanvrager slechts een enkele aanvraag in te dienen, waarbij hij op de aanvraag aangeeft in welke landen hij graag octrooi zou willen krijgen. Het Internationale Bureau, een onderdeel van de World Intellectual Property Organization (WIPO), ontvangt de aanvraag en controleert of het aan de formele vereisten voldoet. Tevens zorgt het IB ervoor dat de aanvraag 18 maanden later gepubliceerd wordt.

Maar het IB kent dus geen octrooien toe. Dat doen de nationale octrooiraden nog steeds. Na ontvangst van een PCT-aanvraag start een nationale Octrooiraad meteen met de beoordeling van de octrooieerbaarheid, meestal op basis van de resultaten van het meegezonden nieuwheidsonderzoek. Dit betekent dat het nieuwheidsonderzoek niet bij elke Octrooiraad overnieuw gedaan hoeft te worden, wat een substantiële besparing oplevert.

Arnoud

‘Speko is wél de grootste spammer, maar de rechter bepaalt’ (Planet)

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, nog geen reacties

Rejo Zenger van Spamvrij zegt in Planet:

Het terugfluiten van de Opta door de rechter is geen reden om af te doen aan het feit dat Speko en zijn eigenaar de grootste spammer van Nederland vormen.

Al in 2004 werd Arjen Jongeling door Zenger ontmaskerd als de grootste spammer van Nederland (onder het pseudoniem Akin Franks).

Arnoud

Live computervredebreuk tijdens rechtszaak

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, Intellectuele rechten, Security, nog geen reacties

Arnout Veenman schrijft op ISPam.nl over een Verslag kort geding van Impressed tegen Aleto Internet. Aleto had een klant overgenomen van Impressed. Omdat de site van de klant -de Gay Krant- een complex content management systeem (CMS) gebruikte, was de verhuizing niet eenvoudig. Inzet van de zaak was dat Aleto Internet op de server van Impressed zou hebben ingebroken om zo de hele site over te hevelen naar hun eigen server.

Opvallend was de manier waarop de eiser bewijs leverde:

Het hoogte punt van het relaas van de eiser was echter de LIVE demonstratie van het feit dat er met logingegevens die bekend waren bij de eiser kon worden ingelogd op het CMS achter de website van de Gay Krant, die nu bij Aleto op een eigen webserver draait. Daarmee wilde de eiser dus aantonen dat er in zou zijn gebroken op de webserver van Impressed, wat neer komt op inbreuk op artikel 138a Sr. Alleen wat de eiser met het inloggen met de “valse sleutel” in een “valse hoedanigheid” deed valt nou juist ook onder dat artikel. Of te wel onder het toeziend oog van de rechter werd er gewoon even doodleuk een misdrijf in de rechtszaal gepleegd, waar alle aanwezigen van de kant van gedaagde vol verbazing naar keken. Echter gedurende het verhaal van de eiser behoor je niet te interrumperen.

Arnoud

Webwinkelen onder pseudoniem, met creditcard

Geplaatst op in Privacy, Security, nog geen reacties

Security.NL bericht over een nieuwe dienst voor onder pseudoniem winkelen op Internet waarbij toch met een creditcard kan worden betaald. Het idee is dat je je creditcard en andere gegevens aan “a.K.a Card” geeft, waarna zij je een alternatieve naam en nummer geven waarmee je verder kunt winkelen. De winkelier komt via die alternatieve naam bij aKa Card uit, en die keuren de transactie goed nadat de echte creditcard maatschappij heeft gezegd dat het goed is.

Voordeel is dus dat een webwinkel geen idee meer heeft wie wat bij hem koopt. Nadeel is dat aKa Card nu precies weet wie waar koopt. Amazon weet alleen dat je boeken bij hen koopt, maar komt nooit te weten dat je ook een CD bij Bol (of een pornofilm bij XXXfilms) koopt. AKA Card wel. Dus je moet dit bedrijf net zo hard vertrouwen als je eigen creditcard maatchappij.

Hoe goed je privacy beschermd is bij dit systeem, is nog maar de vraag. Als je tenslotte dingen moet laten bezorgen, dan weet de webwinkel nog steeds je echte adres. En een krantenartikel over deze dienst meldt dat het helpt tegen identiteitsdiefstal, wat ik niet snap. Als iemand deze valse identiteit steelt, kan hij net zo goed dingen kopen waar jouw eigen creditcard voor opdraait.

Het is wel makkelijker zo om te switchen van identiteit.

Arnoud