Een domeinnaam kan flink wat waarde vertegenwoordigen voor een bedrijf. Als je domeinnaam dus per abuis wordt opgeheven door je provider terwijl je deze wilde verhuizen, dan kan dat een aardige schadepost zijn. Wat die schade precies bedraagt, is niet in het algemeen te zeggen maar dat die er is, is toch logisch. Dat oordeelde het Gerechtshof Den Haag in een recent arrest (via).
De domeinnaamhouder had een website voor een fitnessapparaat en wilde deze verhuizen. De hostingprovider was zijn bedrijf aan het verkopen, en had daarbij tegen zijn toeleverancier (TransIP) gemeld dat deze domeinnaam kon worden opgeheven. Naar het waarom blijft het gissen, maar gevolg was dat de domeinnaam vrij kwam en een handige Amerikaan deze snel registreerde en te koop zette voor $10.000. De houder spande een rechtszaak aan en kreeg gelijk, maar de provider ging in hoger beroep, waarbij deze in de tussentijd ook de domeinnaam (gratis) terug wist te krijgen van de handige Amerikaan.
Vervolgens ging het geschil in hoger beroep over de vraag of de domeinnaamhouder eigenlijk wel schade had geleden. Dat is op zich een terecht punt, want zonder bewijs van schade kom je nergens bij de rechter. Als blijkt dat het bepalen van die schade moeilijk is, kan de rechter vonnissen dat deze wordt opgemaakt bij staat. In de eigenlijke rechtszaak hoeft dus eigenlijk alleen te worden vastgesteld dat er schade is dankzij een onrechtmatige daad van de verliezende partij.
Hier speelde nog de complicerende factor dat de domeinnaamhouder nog meer domeinnamen had (www.fitpads.nl, .eu, .org en .biz en www.fit-pads.com en .nl) en die dus -volgens de hoster- had kunnen gebruiken ter vervanging van de kwijtgeraakte .com domeinnaam. En ja dat is een juridisch argument: wie schade heeft, moet wel zijn best doen de impact te beperken. Maar iedere SEM-specialist zal je vertellen dat een .nl niet echt equivalent is aan een .com, en dat ook het streepje aardig kan uitmaken in je zoekmachineresultaten (meelezende SEM/SEO-ers: voel je vrij hieronder uit te weiden hierover). Het argument “je had nog andere domeinnamen” is dus op zichzelf niet genoeg.
Het Gerechtshof Den Haag concludeert dan ook dat er best schade kan zijn, en dat partijen in die schadestaatprocedure mogen gaan uitvechten hoe veel en welke schade toerekenbaar is aan de hostingprovider. Wellicht dat daar ook nog gekeken kan worden naar de algemene voorwaarden van de provider, want die zullen ongetwijfeld een beperking van aansprakelijkheid bevatten.
Of die voorwaarden hier gaan helpen, vraag ik me af. Het is namelijk niet mogelijk om je aansprakelijkheid te beperken bij opzettelijk of “grof nalatig” handelen, en ik denk dat het kwijtmaken/opheffen van een domeinnaam van je klant al heel snel daar onder valt. Hoe raak je per ongeluk een domeinnaam kwijt?
Arnoud
Een lezer wees me op een 
Stichting Brein handelde in strijd met de wet door servers zonder gerechtelijk bevel in beslag te nemen, 
Afgelopen week twee leuke uitspraken over de aansprakelijkheid van tussenpersonen. De publieke omroep TROS hoeft niet te controleren of berichten van gebruikers op het Radar-forum ‘lasterlijke’ berichten over Pretium Telecom bevatten, 
De Zweedse isp Bahnhof gaat het internetverkeer van alle klanten leiden over een vpn-verbinding, 
De Amsterdamse recherche en het Openbaar Ministerie dreigen de hoofdredacteur van Crimesite op te pakken, 
Kim Holland heeft aan het langste eind getrokken in een rechtszaak tegen de videowebsite 123video, 
Een lezer vroeg me:
Een bedrijvengids mag zich baseren op informatie van gebruikers, en hoeft niet per definitie in te grijpen als een dealer klaagt dat er onjuiste informatie staat over wie gerechtigd is een product te leveren. Dat blijkt uit een recent 
Opmerkelijk: een ex-werknemer moet zijn internetprovider verzoeken zijn verkeersgegevens betreffende zijn privé-internetgebruik ter bewaring te geven aan notaris. Dit omdat zijn werkgever hem beschuldigt van computervredebreuk en die verkeersgegevens nodig heeft als bewijs. Dat