Moet een websitereglement echt zo lang zijn?

Wie zijn site openzet voor anderen, wil daar vast ook wat regels aan stellen. Al was het maar omdat je anders eindeloze discussies krijgt wanneer je ingrijpt omdat je een bijdrage niet door de beugel vindt kunnen, of omdat je iets gaat doen met persoonsgegevens dat je commenters niet op prijs stellen. Vandaar dat vrijwel elke site tegenwoordig een gebruiksovereenkomst heeft. Meestal zijn dat grote lappen tekst met juridische frases, bijeen gegraaid van diverse andere sites die het ook weer van elders gegraaid hebben. Of men neemt de standaardtekst die bij phpBB zat en waar ook geen bal van klopt.

Zelf schrijven kan natuurlijk, maar niet iedereen is daar even goed in. Je kunt natuurlijk een jurist inhuren om een mooi reglement te laten schrijven maar voor particulieren met een hobbysite is dat niet altijd een betaalbare optie. Dus nu vroeg ik me af, zou het mogelijk zijn om een eenvoudig doch kloppend reglement te maken dat voor een beetje normaal forum voldoende ruimte en zekerheid biedt?

Voor de nieuwe opiniewebsite De Jaap schreef ik een tekstje, dat op zijn beurt weer geïnspireerd was door een eerder tekstje voor Hardventures.nl. En op basis daarvan leek dit me wel een leuke:

Standaardreglement<br/> Deze site staat open voor bijdragen van jou en anderen. Hieraan zijn wel bepaalde regels verbonden. Als je je daar niet aan houdt, mogen wij je bijdragen aanpassen of verwijderen. Bij herhaling kan je account worden opgeheven of je de toegang tot de site worden ontzegd.

Hoofdregel is: houd je aan de Nederlandse wet en blijf on-topic. Discussies en puntige bijdragen zijn welkom, maar dat mag niet ontaarden in smadelijke, haatzaaiende of pornografische bijdragen. Off-topic discussies, gebabbel en persoonlijke aanvallen zijn evenmin welkom.

Je mag alleen bijdragen plaatsen die je zelf gemaakt hebt, of wanneer je toestemming hebt van de schrijver, fotograaf, filmer of maker. Dit geldt ook voor foto’s die je via inline links naar andere sites opneemt in berichten. Plaats dus bijvoorbeeld geen volledige berichten van elders hier, maar neem relevante stukjes over en voorzie die van je eigen commentaar (en een bronvermelding). Verder mag je geen foto’s of films plaatsen waarop mensen herkenbaar in beeld zijn op een manier die hun privacy kan schenden.

Als wij door een schending van het bovenstaande door jou schade lijden of schadeclaims krijgen van derden, zullen we die volledig op jou verhalen.

Bijdragen die je plaatst, zijn voor iedereen te lezen en worden ook in zoekmachines opgenomen. In principe staat alles hier voor eeuwig, houd daar dus rekening mee als je iets vertelt over jezelf – of over anderen. Gebruik gerust je eigen naam, maar een pseudoniem mag ook. Vermeld wel een werkend e-mailadres zodat we je kunnen benaderen als er iets is. Alleen in uitzonderlijke gevallen zullen wij bijdragen weghalen vanwege privacyschendingen. Als je je account opheft, blijven je berichten bestaan maar komt er wel “Anoniem” als naam van de plaatser bij te staan.

Wij bieden je deze dienst gratis aan. Hoewel we zullen proberen de site netjes te houden en alles correct te laten functioneren, kunnen we niet garanderen dat de site altijd werkt. Wij aanvaarden geen aansprakelijkheid voor eventuele schade die je onverhoopt mocht lijden door het gebruik (of onbereikbaar zijn) van deze site.

Wij verkopen je gegevens niet aan derden. Adverteerders krijgen wel te zien hoe de site wordt gebruikt, maar dat anonimiseren we wel zo veel mogelijk. Je e-mailadres kan worden gebruikt voor een nieuwsbrief en andere aankondigingen. Als je die niet wilt, kun je dat via je profielpagina uitzetten.

Wat vinden jullie? Mis ik nog zaken? Of wat kan beter?

Arnoud

Het duimenfilter versus het auteursrecht

duim-omhoog-thumbs-up-vote-oordeel-positief.jpgDe discussie over censuur ken ik, maar deze variant nog niet: is het ‘wegminnen’ van berichten op een forum, site of blog een vorm van auteursrechteninbreuk? Toevallig kwam ik terecht op het stamboomforum, waar de beheerder een “duim omhoog/omlaag”-knop had ingevoerd. Berichten met veel duimpjes omlaag worden onzichtbaar gemaakt, maar ze zijn wel aan te klikken voor wie het echt wil lezen.

Een gebruiker wees de beheerder echter op artikel 25 Auteursrecht, dat de auteur te allen tijde het recht geeft om verminking en andere aantastingen van het werk te verbieden als daardoor zijn eer of goede naam in gevaar komt. Want:

Als je een oordeel wilt geven doe je dat met een authentiek geschrift dat onafhankelijk staat van het oorspronkelijke werk. In het geval van het duimenfilter voorzie je het authentieke artikel van een oormerk. Dat mag dus niet.

(Ik vermoed dat hij met “authentiek” bedoelt “apart nieuw”.) De redenering is dus: door een bericht weg te minnen, wordt het bericht voorzien van een aanduiding, iets als “Dit bericht is het lezen niet waard”. Die aanduidingen hebben hun weerslag op de auteur, die nu immers te kijk staat als schrijver van iets dat het lezen niet waard is. En dat zou je met enige goede wil kunnen zien als een aantasting van zijn goede naam.

Maar wordt het werk zelf wel aangetast? Ik denk het niet. Dat werk staat er nog steeds, en wie wil kan het lezen. Er is een extra drempel, maar die zit niet in het werk zelf.

Een vergelijking met de fysieke wereld is altijd gevaarlijk, maar het lijkt me toch gepast hier: als de bibliotheek een boek van de plank neemt en alleen op verzoek uit het magazijn haalt, wordt de auteur ook als “niet echt lezenswaardig” gekarakteriseerd. Maar is het werk, het boek zelf, aangetast? Dat lijkt me toch niet.

Arnoud

Statutenwijziging per e-mail, kan dat?

Een lezer vroeg me:

In de statuten van de vereniging waar ik secretaris ben, staat dat alle officiële stukken van het bestuur via de post moeten worden verstuurd. Deze staturen zijn geschreven in de tijd dat er nog geen e-mail bestond. Nu heb ik voorgesteld om de statuten te wijzigen zodat e-mail ook toegestaan is, maar enkele leden maken bezwaar omdat e-mail geen rechtsgeldig medium is voor dergelijke dingen. Klopt dat?
Juridisch gezien maakt het niet uit of je per e-mail of per post dingen regelt of mededeelt. In het Nederlands recht gelden geen vormvereisten zoals dat heet, behalve bij bepaalde gevallen zoals het kopen van een huis of het aangaan van een concurrentiebeding. Die moeten op papier, maar de hoofdregel is dat je alles op elke manier mag melden, afspreken of vastleggen. Op zich kun je dus best officiële stukken per e-mail sturen.

Echter, als je in je statuten vastlegt dat zulke stukken per post moeten, dan is dat de afspraak en dan moet het bestuur zich daaraan houden. Je kunt namelijk afwijken van die hoofdregel door een bepaalde vorm aan te wijzen waarin mededelingen of contracten gedaan moeten worden. Wil je alleen schriftelijk corresponderen, dan mag dat. Wil je dat contracten alleen op bierviltjes aangegaan worden, dan kun je dat tegen je klanten zeggen. (Of je dan meer contracten sluit, is een ander verhaal natuurlijk.)

Ik zie dus geen reden waarom dit niet zou kunnen, maar er is wel een statutenwijziging voor nodig. En het bestuur zal iets moeten verzinnen zodat ze weten dat ze naar de juiste e-mailadressen corresponderen.

Arnoud

Leraar24: nieuw platform voor leraren, ouderwetse voorwaarden

leraar24-logo.pngAls je een Web 2.0 site begint, lijkt het logisch dat je dan ook in je gebruiksvoorwaarden rekening houdt met het actieve karakter van de website. Toch gebeurt het nog vaak genoeg dat prachtige nieuwe initiatieven worden gelanceerd met een set voorwaarden en disclaimer die neerkomt op “wij mogen alles met wat u doet en u niet met wat wij doen”. Zo ook Leraar24, een online platform van, voor en door leraren. Het initiatief werd met veel bombarie gelanceerd, maar de onderwijscommunity (o.a. Margreet van den Berg, Pierre Gorissen en Willem Karssenberg) viel het al snel op dat de ‘disclaimer’ heel wat meer deed dan aansprakelijkheid uitsluiten.

Ik mag bijvoorbeeld het logo van Leraar24 niet tonen om te verwijzen naar Leraar24, omdat ik geen uitdrukkelijke toestemming heb. Guess what: die heb ik niet nodig als ik een nieuwsbericht over Leraar24 schrijf. Ook mag ik de broncode van de HTML-pagina’s niet reverse engineeren.

Raadselachtig vond ik het verbod op “Hyperlinks of een vorm van linken die de URL wijzigen”. Wie weet wat dit zou kunnen betekenen?

Ook eist men alle gebruiksrechten op alles wat je plaatst of bijdraagt op de site:

De gebruiker verleent Leraar24 een onherroepelijke, onvoorwaardelijke, wereldwijd en voor altijd geldende, royaltyvrije licentie voor het gebruik van dergelijk materiaal of een onderdeel daarvan in enige en alle media op een naar eigen goeddunken in te vullen wijze. De gebruiker doet tevens afstand van alle persoonlijkheidsrechten en/of morele rechten en soortgelijke rechten op het materiaal;

Dat kan op zich wel (afgezien van de afstand van ‘alle’ persoonlijkheidsrechten), maar het is natuurlijk bepaald onvriendelijk. Als je een communitysite gaat uitprinten en als boek gaat uitgeven, is het op zijn minst wel zo netjes om dat even te overleggen met je leden.

Verder ontbreekt de privacyverklaring waar men in de disclaimer naar verwijst.

De mooiste vind ik nog steeds:

Leraar24 ervaart geen enkele aansprakelijkheid voor enige content of enige schade…

Ik ervaar ook zelden aansprakelijkheid, maar de ervaring leert dat aansprakelijk gesteld worden een interessante ervaring kan zijn.

Misschien moet ik maar eens een cursus “gebruiksvoorwaarden schrijven voor advocaten” gaan geven.

Update: (19 maart) Leraar24 heeft haar voorwaarden aangepast en ze lezen nu een stuk prettiger. Het scheelt dat ik ze (mede) mocht schrijven.

Arnoud

Wat staat er in uw bedrijfsreglement over bloggen?

internetten prive op het werkIeder zichzelf respecterend bedrijf heeft wel een gedragscode of reglement over privé-internetgebruik op het werk. Hoewel privé-internetten op zich moet kunnen, mag een bedrijf daar wel grenzen aan stellen. Porno kijken is een bekend voorbeeld, maar ook overmatig downloaden kan verboden worden. Maar hoe zit het met bloggen?

Er zijn maar bar weinig bedrijven die in hun reglement iets opnemen over publicaties die werknemers op internet doen. Via hun blog, via een forum of andere kanalen. Toch zou dat wel moeten. Internetten wordt steeds actiever. Mensen consumeren niet alleen maar braaf Buienradar, Nu.nl en een paar andere leuke websites, maar publiceren zelf dingen. En daar hoor je rekening mee te houden als bedrijf.

Vorige maand studeerde Mieke Kreunen af op dit onderwerp. In haar afstudeerscriptie ‘De juridische valkuilen voor de Werknemer 2.0‘ (pdf) keek zij naar de impact op de werksituatie van online actief zijn. Een aanrader, en dat zeg ik niet alleen omdat ze mijn bloggids citeert alsof het een juridische bron is.

Wat kun je doen als bedrijf? Verbieden en blokkeren zal vaak de eerste reflex zijn, maar dat is nergens voor nodig en in sommige gevallen zelfs niet toegestaan. Er moet wel een werkgerelateerde reden zijn om bloggen door een werknemer te verbieden. Je kunt er ook gebruik van maken, bijvoorbeeld door de bloggende werknemer te laten reageren op negatieve dingen over het bedrijf (niet als PR-handpop natuurlijk). Of om simpelweg bij te houden wat mensen vinden over het bedrijf.

Heeft jullie bedrijf een reglement over internetgebruik? En staat daar wat in over publiceren?

Arnoud

Opheffen van meerdere accounts, wanneer moet dat?

Een meelezende forumbeheerder mailde me:

Wij hebben geconstateerd dat een gebruiker meerdere gebruikersnamen in gebruik bleek te hebben (laten we zeggen: A, B en C). Dat is in strijd met ons forumreglement. Ik heb gebruiker A daarom aangeschreven. A heeft gereageerd en ontkende B en C in gebruik te hebben. Nu eist A in een e-mail verwijdering van zijn gebruikersnaam en al zijn berichten. Ook eist hij hetzelfde voor B en C.

Iemand die zijn account op een website of forum wil opheffen, kan opheffing eisen bij de beheerders. Dat blijkt uit de privacy-richtsnoeren van het College Bescherming Persoonsgegevens. Berichten van die persoon moet je dan ook verwijderen, tenzij dat de structuur en begrijpelijkheid van de discussie zou verstoren. In dat geval moet je ze zo veel mogelijk anonimiseren.

Hier is het lastige dat persoon A eerst ontkent eigenaar te zijn van accounts B en C, en vervolgens eist dat ze opgeheven worden. Als het beheer zelf overtuigd is dat B en C inderdaad door dezelfde persoon gebruikt worden (bijvoorbeeld omdat ze op hetzelfde moment vanaf hetzelfde IP-adres gebruikt zijn), dan zou het verzoek geen probleem moeten zijn.

Wel moet je natuurlijk controleren dat het echt A is die de mail met het verzoek stuurt. Ik zou zeggen dat zo’n verzoek vanaf het gebruikersaccount moet komen dat moet worden opgeheven (via een privébericht naar beheer bijvoorbeeld). Niet vanaf een Hotmail- of Gmail-account. de beheerder mag er vanuit gaan dat iemand die het wachtwoord heeft van een account, de eigenaar ervan is.

Dat lost meteen het probleem op met B en C: als meneer A daar ook de eigenaar van is, kan hij probleemloos drie pb’s sturen vanaf elk van de accounts en dan is het beheer keurig ingedekt.

Arnoud

Ruzie bij Fok! over lezen van privéberichten door beheer

Geenstijl lacht zich rot: op concurrerend forum Fok! is een grote ruzie aan de gang over het lezen van privéberichten door het beheer. Fok! biedt namelijk gebruikers de mogelijkheid om elkaar persoonlijke berichtjes te kunnen sturen (in forumjargon ook wel pb’s of pm’s geheten). In de policy belooft het beheer deze niet te lezen, maar dit zou toch gebeurd zijn. Als gevolg van de ruzie is nu het hele systeem van persoonlijke berichten platgegooid door het beheer.

Zoals gebruikelijk bij dit soort ruzies is het volstrekt onduidelijk wat er nu precies gebeurd is. Volgens twee Fok!kers merkten zij dat webadressen die zij alleen in privéberichten hadden uitgewisseld, waren opgevraagd door iemand anders. Dat was voor hen aanleiding om een honeypot op te zetten: men kondigde aan een kopie van de hele Fok!-site op te gaan zetten en alle bezoekers daarheen te halen. Als beheer van Fok! werkelijk meelas, dan zouden ze daar gegarandeerd actie op ondernemen natuurlijk.

De beheerder zelf meldt juist dat hij pas na tips van derden over deze kopiesite besloten had de privéberichten te gaan lezen van de vermoedelijke daders.

Het is juridisch echter zeer twijfelachtig om om wat voor reden dan ook berichten te lezen die bedoeld zijn voor privécommunicatie, zoals ik vorig jaar al schreef. Voor beheerders van forums kan het zelfs een strafbaar feit zijn om kennis te nemen van gegevens die gebruikers uitwisselen (art. 273d Wetboek van Strafrecht) wanneer hij daar geen toestemming voor heeft.

De beheerder beroept zich op de privacy-policy van dit systeem. Die vermeldt dat berichten gecodeerd zijn zodat beheerders ze niet zomaar kunnen lezen. Echter, “Misbruik van het systeem wordt niet getolereerd” en “In dit geval hebben de administrators de mogelijkheid om berichten te decoderen en alsnog in te zien”. Dat is een bindende voorwaarde, die de eventuele strafbaarheid van het inzien opzij zet.

De vraag is echter wel wat dan het “misbruik” is. Of het opzetten van een concurrentsite misbruik is, betwijfel ik. Zeker nu die site helemaal niet blijkt te bestaan, kun je moeilijk volhouden dat er sprake is van misbruik.

Arnoud

Heb je vrijheid van meningsuiting op andermans blog?

Blogs zijn eigendom van hun beheerders. Die mogen kiezen of ze wel of geen reacties toelaten, en als ze reacties toelaten onder welke voorwaarden ze dat willen. Wie geen zin heeft in gezeur, mag de comments dus uitzetten en niemand kan hem verplichten die aan te zetten. Maar ja, dan ben je wel een bloggende in de woestijn. De meeste bloggers kiezen er dus voor om de comments aan te zetten, en krijgen dan binnen de kortste keren viagraspam, vervelende reacties en andere vormen van verbaal onkruid.

Als je comments weghaalt, beginnen er al snel mensen “censuur” te roepen. Censuur betekent formeel gesproken voorafgaande toestemming (vergunning) van de overheid. Juridisch zou je iemand dus niet van censuur kunnen beschuldigen als hij je van je weblog verwijdert, tenzij het gaat om een weblog dat beschikbaar gesteld wordt door de overheid. En die zijn er niet, dat ik weet.

Er is geen jurisprudentie, laat staan wetgeving over het al dan niet terecht ingrijpen in reacties bij weblogs of forums. Mijns insziens mag de beheerder van een weblog ingrijpen als reacties over de schreef gaan, hoewel dat natuurlijk altijd discussies kan en zal opleveren. Wanneer gaat iets te ver? Geenstijl heeft daarover een heel andere mening dan een kattenblog bij web-log.nl.

Een mening verwijderen die on-topic en binnen de perken is, alleen maar omdat je het er als blogger mee oneens bent, gaat mij te ver. Als je je weblog, forum of site openzet voor anderen, dan geef je daarmee die anderen een bepaalde ruimte. Die kun je dan niet zomaar meer afpakken. Net zoals een winkelcentrum niet zomaar meer mensen eruit kan zetten, ook al is het gebouw privéeigendom.

Net als een winkelcentrum staat het een weblogger natuurlijk vrij om vooraf bepaalde grenzen aan te geven. Gaat iemand die grenzen te buiten (hoe arbitrair gekozen ook), dan kun je het bericht op die grond verwijderen. Wie “Het is verboden het met mij oneens te zijn” in zijn huisregels zet, zal vast niet veel reaguurders krijgen. Maar uiteindelijk is het wel jouw weblog en dus jouw huisregels. Hoe bekrompen of selectief mensen die ook mogen vinden.

Bij het Volkskrantblog van Satuka staat het mooi geformuleerd:

Je hoeft een medium dat naar jouw mening een eenzijdig beeld schetst niet te lezen of te bekijken. Je hoeft niet op een weblog te komen waar naar jouw idee niet genoeg ruimte wordt gegeven aan jouw mening, of waar de wijze waarop je die mening kenbaar maakt blijkbaar niet op prijs wordt gesteld. Maar je kan van die krant niet eisen dat jouw protestbrief wordt gepubliceerd. Je kan van een omroep niet verwachten dat ze jouw persoonlijke visie als leidraad nemen voor de invulling van hun programma’s. En je kan van die blogger niet eisen dat hij alles over zich heen laat komen. Laat staan dat hij zijn weblog volgens jouw persoonlijke regels (niet) modereert.

Maar blogger alib_bondon zegt juist:

Mijn blog is openbare ruimte. Mijn blog is een plein waar iedereen kan komen kijken naar en reageren op de beelden (stukken) die ik daar heb geplaatst. Ik wens geen gebruik te maken van de mogelijkheid om reacties te wissen of personen te bannen. Voor reacties wissen geldt één uitzondering: waar de privacy wordt geschonden, treed ik op.

Wat vinden jullie? Mijn server, dus schop er maar af wiens nick je niet aanstaat? Of alle discussie laten staan tenzij er grenzen uit het strafrecht overtreden worden?

Arnoud

Wanneer moet je een geband persoon teruglaten op je forum?

Van forums verwijderd (geband) worden is een regelmatig terugkerend onderwerp hier. Logisch ook: de gemoederen lopen hoog op en dan wordt er al snel met juridische taal gegooid. Hier weer een lastige die we nog niet gehad hebben.

Eén van onze bezoekers had nogal ongezouten en vaak grove meningen gepost op ons forum. Vanwege taalgebruik en klachten van anderen is zij na een paar waarschuwingen tijdelijk geband. Na die ban kwam ze weer terug en begon alles van voren af aan. Toen hebben we haar permanent verbannen, zoals ook in ons reglement staat. Toen kwam ze vanaf een ander IP-adres terug met een andere usernaam, die we vervolgens ook weer opgeheven hebben. Nu schrijft zij: “ik wil alleen maar op het forum kunnen posten. Jullie bans zijn een schending van mijn vrije meningsuiting en ik ga daar stappen tegen ondernemen.”

Als site-beheerders heb je natuurlijk het recht om je site in te richten zoals je wilt. Maar als je je site openstelt voor anderen, dan kun je niet zomaar meer eenzijdig bepalen hoe alles verloopt. Je moet dan rekening houden met de belangen van je bezoekers.

Een goed huisreglement is dan van wezenlijk belang. Daarin zet je wat je wel en niet gewenst acht op je forum, en wat je gaat doen als mensen zich daar niet aan houden. Na een waarschuwing een tijdelijke en daarna een permanente uitsluiting is bijvoorbeeld een prima regeling. Zolang maar duidelijk is wat de regels zijn.

Desondanks kunnen forumbeheerders of moderators niet zomaar elk bericht om elke reden verwijderen of aanpassen. Iemands meningsuiting is beschermd, en er moet dus een geldige reden zijn om dat te doen. Bij illegale bijdragen (belediging, racisme, inbreuk op andermans rechten) is er evident zo’n geldige reden aanwezig. Reclame mag ook zomaar verwijderd worden. En berichten die off-topic zijn, kunnen verplaatst of eventueel verwijderd worden. Maar inhoudelijk ingrijpen bij on-topic discussies zou zeer uitzonderlijk moeten zijn.

Wie zich echter aantoonbaar misdraagt en bij herhaling de regels overtreedt, mag van een forum worden uitgesloten. Belooft hij dan beterschap, dan mag het forum hem terugnemen maar dat hoeven ze uiteraard niet te doen. Dat is dan de keuze van de beheerders.

Arnoud

De fair use policy (FUP) van providers als oneerlijke handelspraktijk

Onbeperkt spareribs eten, maar u moet het wel redelijk houden. Dat vind ik niet echt onbeperkt, u wel? Toch is dat feitelijk hetzelfde als wat veel internetproviders gebruiken: onbeperkt internetten, maar met een fair use policy (FUP). Deze zegt dan dat het internetverkeer “redelijk” moet zijn of “niet veel meer dan het gemiddelde van alle klanten” of iets van die aard.

Bij de aankondiging van mijn artikel Contracten met internetproviders werd in de reacties de vraag gesteld:

Als een provider een Fair Use Policy hanteert, is het dan nog redelijk dat de provider adverteert met “geen datalimiet” en “onbeperkt internettten”? Ik vermoed zelf van niet, want er is wel een datalimiet en het internetten is niet onbeperkt.

Nu komt er binnenkort verbod op oneerlijke handelspraktijken. Als deze wet er door is, is het verboden om als handelaar iets te doen waardoor

het vermogen van de gemiddelde consument om een geïnformeerd besluit te nemen aanmerkelijk wordt beperkt en de gemiddelde consument daardoor een besluit over een overeenkomst neemt of kan nemen dat hij anders niet had genomen.

Hieronder vallen bijvoorbeeld trucs als elke week opheffingsuitverkoop of een stuntaanbieding die om vijf over negen al is uitverkocht “maar we hebben nog wel veel andere mooie producten”. Maar het gaat niet alleen om dat soort malafide zaken. De regels zijn algemener. Zo mag je geen misleidende omissie hebben in je advertentie: geen essentiële informatie weglaten die de gemiddelde consument nodig heeft om een geïnformeerd besluit over een transactie te nemen.

Als voorbeelden hiervan noemt het wetsvoorstel:<BR/> a. de voornaamste kenmerken van het product, in de mate waarin dit gezien het medium en het product passend is;<BR/> d. de wijze van betaling, levering, uitvoering en het beleid inzake klachtenbehandeling, indien deze afwijken van de vereisten van professionele toewijding;

De toegestane hoeveelheid dataverkeer van een internetabonnement lijkt mij een zeer essentieel kenmerk. Dit bepaalt voor een groot deel hoe duur een abonnement is. En om abonnementen te kunnen vergelijken, moet je weten wat je bij elk abonnement mag.

Bovendien is “fair use policy” bepaald geen duidelijke omschrijving van de wijze van uitvoering de overeenkomst. Hoe weet ik zelfs maar wanneer ik meer gebruik dan mijn medegebruikers?

Een provider moet dus volgens dit wetsvoorstel aangeven wat er nu precies mag. Een vage omschrijving als “in alle redelijkheid” laat essentiële informatie weg en is daarmee misleidend.

UPDATE (7 februari 2008) omdat de Richtlijn al ingevoerd had moeten zijn, is tegenwoordig “richtlijnconforme interpretatie” van de regels uit de Richtlijn van kracht. Dat maakt het mogelijk om een bestaande wetsbepaling zo uit te leggen dat de uitkomst net is of de Richtlijn al wel ingevoerd is. Voor de FUP heb je nu al de mogelijkheid om deze algemene voorwaarde te vernietigen door te zeggen dat die onredelijk bezwarend is. Een richtijnconforme uitleg van deze eis (conform de richtlijn oneerlijke handelspraktijken dus) moet er dan toe leiden dat de FUP onredelijk bezwarend is omdat essentiële informatie weggelaten wordt. Meer hier.

Arnoud