Antiplagiaattool Ephorus bruikbaar als bewijs bij examenopstel

detectie-ephorusEen één voor plagiaat toekennen nadat met Ephorus een match van 93% was vastgesteld, mag. Dat bepaalde de Raad van State onlangs in een rechtszaak van een scholier die bij een examenopdracht met deze tool betrapt was. Natuurlijk ging het niet alléén om Ephorus, de rector had nader onderzoek uitgevoerd. Ik ben heel benieuwd of meelezende forensisch experts een geloofwaardig weerwoord kunnen produceren op de bevindingen daarvan.

De scholier had een opstel ingeleverd (“Vettaks onzin!”) dat door het antiplagiaatprogramma Ephorus was gescand met een score van 93% overeenstemming met een opstel dat op 23 februari 2012 door een andere eindexamenkandidaat was ingeleverd. Dat is een stevige aanwijzing voor plagiaat, maar je kunt niet een besluit (zoals uitsluiting of een cijfer) opleggen uitsluitend op basis van wat een computerprogramma zegt.

Verder onderzoek dus. Stap 1: wat staat er in de bestandseigenschappen van meneers opstel? De naam van de eerdere mevrouw. Eh, oeps. En inhoudelijk was het ook vrij snel klaar:

Vergelijking van de twee opstellen wijst uit dat het door [de scholier] ingeleverde opstel, afgezien van de titel, een beperkt aantal woorden en de laatste paar zinnen, identiek is aan het opstel van een eindexamenkandidate, die haar opstel twee weken eerder heeft ingeleverd. Zelfs een taalfout komt overeen.

De scholier had nog aangedragen dat hij echt de auteur was, omdat hij het al in februari 2012 op internet had gezet, dus een week voor het inleveren van die collega-scholiere. Daar was alleen geen bewijs van (en, vraag ik me dan af, waarom zóu je). Bovendien is het dan bepaald onlogisch dat de naam van een ander in de bestandseigenschappen terechtkomen, lijkt mij.

Goed, in theorie zou iemand anders na het inleveren die eigenschap hebben kunnen wijzigen, maar een dergelijke theorie klinkt nogal onwaarschijnlijk en vereist dus stevig bewijs. Het recht werkt niet met mathematische zekerheden maar met waarschijnlijkheden – en zaken die onwaarschijnlijk zijn op het niveau “kóm nou” mag je gewoon negeren.

Meneer mag nog wel door met zijn examens, de 1 telt voor 12% mee en het is dus mogelijk dat hij alsnog slaagt.

Arnoud

‘Aggregatiesites mogen foto’s overnemen van de rechter’

ikhouvanbredaHee, foto’s overnemen, mag dat nou toch? Dit artikel van advocaat Jens van den Brink maakte veel los, vooral bij mensen die recent een claimbrief van een Nederlandse fotograaf hadden gehad op hun blog, forum of nieuwssite. Want de rechter Oost-Nederland (we hebben nieuwe arrondissementen) bepaalde dat de manier waarop Ik hou van Breda werkte, legaal is onder het citaatrecht. En dat vlak nadat het Brandweerforum juist onderuit ging bij de foto’s die zij overnamen.

De website Ik hou van Breda brengt een overzicht van nieuws over Breda en omgeving, en gebruikt daarbij stukjes tekst en verkleinde foto’s van andere sites, zoals Telegraaf.nl en Bndestem.nl. Een fotograaf die zijn foto’s daar terugzag, eiste € 2.550 schadevergoeding, maar bij de rechter werd dit afgewezen: IHVB is legaal onder het citaatrecht.

Nu was er een bronvermelding en waren de foto’s verkleind, beide belangrijke stappen om citaatrecht te mogen claimen. Maar er was geen eigen content toegevoegd, wat in de Brandweerforumzaak een reden was om citaatrecht af te wijzen. Echter, wat zegt nu de Oost-Nederlandse rechter:

Dat van een rechtsgeldig beeldcitaat alleen maar sprake kan zijn indien de foto wordt opgenomen ter verduidelijking of onderbouwing van de eigen mededeling van de citeerder, die in de citerende uiting besloten ligt, vindt geen steun in het recht ([onder verwijzing naar Zoekallehuizen-arrest]).

Waar het om gaat, is dat de foto een inhoudelijk relevante rol speelt en niet alleen maar als versiering dient. En “inhoudelijk relevant” betekent hier “een indruk van de desbetreffende nieuwsberichten te geven”, aldus de rechter. En daarvan is sprake:

De foto’s kunnen beschouwd worden als een beeldende beschrijving en ondersteuning van de inhoud van de desbetreffende nieuws¬berichten en hebben hierdoor een duidelijke functie bij de overgenomen tekst in het nieuwsoverzicht, namelijk het nieuwsbericht extra goed herkenbaar maken voor de lezer en een indruk geven van het achterliggende nieuwsartikel met als doel dat de lezer door op de hyperlink te klikken wordt doorgestuurd naar het originele nieuwsartikel op de achterliggende bronwebsite, alwaar de lezer zich het volledige nieuwsbericht eigen kan maken.

Dit doet denken aan het Maroc-arrest, waarin ook een nieuwsbericht-met-foto legaal werd verklaard onder citaatrecht: de foto versterkte de inhoud van het nieuwsbericht en voegde daarmee iets inhoudelijks toe.

Ook speelde mee dat men de foto’s een week na publicatie verwijderde. Ik vind niet dat dat een eis moet zijn, als een citaat terecht is in het bericht nu dan is het dat automatisch ook in het archief waar dat bericht opgeslagen ligt.

Waarom het Brandweerforum dan niet? Ik denk omdat daar vooral grote foto’s werden overgenomen, en de context minimaal was:

zodanig dat alle aandacht uitgaat naar de foto’s en dat de tekst slechts een verwijzing naar de tijdstip en plaats van de brand behelst.

Het voelt anders wanneer je een berg foto’s publiceert met alleen minimale feitelijke context, of wanneer je een verkleind fotootje uit een nieuwsbericht bij een snippet van dat artikel laat zien. Maar ik kan hier geen keihard criterium voor verzinnen dat de twee duidelijk scheidt. De grootte? Het niet overnemen van contextuele tekst uit de bron? Dat de foto’s zélf nieuws zijn in plaats van illustratie van het nieuws? Dat het doel van IHVB is dat je doorklikt naar de nieuwssite, en van Brandweerforum niet?

Arnoud

De aansprakelijkheid van het Brandweerforum voor foto’s geplaatst door leden

Het beheer van het Brandweerforum is aansprakelijk voor auteursrechtinbreuk voor door leden geüploade foto’s, meldde men vorige week. Een aantal fotografen won bij de rechter een claim van dik 12.000 euro, omdat hun foto’s op het forum verschenen. Het verweer dat een forum toch niet aansprakelijk is voor wat leden doen, werd niet geaccepteerd – maar vooral omdat de moderatoren zelf ook foto’s plaatsten en niet ingrepen na claims.

Veel mensen denken echter dat als je als beheer maar een klachtprocedure hebt, je goed zit tegen aansprakelijkheid. Maar dat is niet zo. Wanneer je een activiteit zoals een forum ontplooit, ben je gewoon aansprakelijk voor wat daar gebeurt, mits het jou te verwijten is dat dit is gebeurd. Dat is in het offline leven zo, en dus ook op internet.

De reden dat mensen denken dat je met een klachtprocedure veilig zit, is omdat er specifiek voor internetdienstverleners een wetsartikel is ingevoerd eind jaren negentig dat zegt dat een puur passief doorgeefluik van informatie niet aansprakelijk is (art. 6:196c BW). Dat hebben ze ook in de VS – dit is de zogeheten notice and takedown uit de DMCA. In de VS geldt deze overigens alléén voor auteursrechtschendingen, terwijl bij ons notice en takedown voor alle vormen van wetsschendingen geldt (ja, ook privacy of smaad dus).

Het is echter nog maar de vraag of en wanneer een forum valt onder deze uitzondering. Een goed forum heeft immers actieve moderatie, terwijl de wet het dus heeft over “puur passief”. Het is niet dan ook weer niet automatisch zo dat als je ook maar één bitje modereert je dus nooit meer onder de “doorgeefluik”-exceptie kunt vallen. Er zijn niet echt veel zaken over geweest. De meest geruchtmakende was de Trendylaarzenzaak, waarin aansprakelijkheid voor smadelijke beschuldigingen van oplichting werd aangenomen omdat de moderatoren meededen aan de discussie. (Het vonnis werd uiteindelijk ongedaan gemaakt omdat de uitlatingen toch niet smadelijk bleken.)

Ook op het Brandweerforum is de participatie van de moderatoren doorslaggevend:

Dat F met het Brandweerforum meer is en doet dan “de beschikbaarstelling van fysieke faciliteiten om een mededeling mogelijk te maken of te verrichten”, wordt duidelijk uit de nadrukkelijke aanwezigheid van (global) moderators en de rol die zij spelen bij de discussies op het forum. Ook de omstandigheid dat een zo groot deel van de foto’s door eigen moderators geplaatst is en de in de regels van het forum opgenomen aanmoediging tot plaatsing van (meerdere) foto’s maken duidelijk dat sprake is van een actieve rol van F.

Het geciteerde criterium is wat het Europese Hof in de eBay-zaak aanvoerde als criterium om te bepalen of een dienstverlener valt onder de wettelijke bescherming voor tussenpersonen. eBay viel eronder (net als eerder Google bij Adwords) maar het Brandweerforum dus niet, vanwege die actieve betrokkenheid.

Ook het feit dat niet meteen op klachten werd gereageerd, woog hierbij mee. Maar aan het begin van het vonnis krijg ik de indruk dat één van de fotografen ook forumlid was, en dat men nogal gepikeerd was door diens (onverwachte?) harde opstelling dat zijn foto’s eraf moesten. En die eis kwam dan weer doordat de fotograaf soms een foto uploadde uit een reportage, waarna anderen meer foto’s uit diezelfde reportage overnamen, en dat was dan weer niet de bedoeling van de fotograaf.

De enige strohalm die je dan als forum nog hebt, is het citaatrecht. Dit lukte echter niet. Een citaat moet ondergeschikt zijn aan de eigen publicatie. Dat speelde bijvoorbeeld bij het Maroc-arrest, waarin een bericht met foto als topicstarter diende. Dat verweer werd hier ook gevoerd, maar afgewezen: er was totaal geen context bij het overgenomen bericht met foto. Ook bij de andere foto’s was geen sprake van citeren, want de overname was

zodanig dat alle aandacht uitgaat naar de foto’s en dat de tekst slechts een verwijzing naarde tijdstip en plaats van de brand behelst.

Daarmee kun je niet meer zeggen dat de foto’s werden geciteerd. Overigens lukte dat recent wél bij een andere internetdienst: ihvbreda.nl mocht bij haar nieuwsberichtjes wél kleine fotootjes tonen, want tekst en foto’s vormden

een geheel dat ertoe strekt om aan de lezer een indruk van de desbetreffende nieuwsartikelen te geven.

Ook speelde mee dat men de foto’s een week na publicatie verwijderde. Ik vind niet dat dat een eis moet zijn, als een citaat terecht is in het bericht nu dan is het dat automatisch ook in het archief waar dat bericht opgeslagen ligt. Maar goed.

Het forum moet dus betalen, hoewel niet het commerciële tarief met de scrabbleclaim van de fotografen (drie maal dat normale tarief bij wijze van boete) maar een bedrag van 50 euro per foto. Omdat het gaat om totaal 115 foto’s is dat toch nog een respectabel bedrag.

Vele forumbeheerders meldden zich na dit vonnis in de mail, of zij zich nu zorgen moeten maken en/of maar beter kunnen stoppen. Zó ver zou ik niet willen gaan. Ik denk wél dat je je als beheerder nu moet afvragen hoe je wilt omgaan met foto’s die je leden gaan plaatsen. Als er soms een plaatje in een topic voorbij komt, dan is daar weinig aan de hand mits je een duidelijke klachtprocedure hebt én snel reageert als daar wat op binnen komt. Is de opzet van het forum (of een topic) dat er foto’s worden gepost of doen moderatoren actief mee aan het plaatsen, dan geldt voor die foto’s dat jij als beheerder de claim waarschijnlijk moet dragen.

Arnoud

Een tweet in de krant, mag dat?

twitterbird.pngLaatst had ik weer een journalist aan de telefoon die zich zorgen maakte dat sommige media “zomaar tweets overnemen” en in de krant plaatsen, of op televisie overnemen. Dat kon toch niet zomaar, er zat toch auteursrecht op tweets? Eh. Kent u dat, vrijheid van nieuwsgaring en citeren uit openbare bronnen?

Natuurlijk, op een tweet kan auteursrecht zitten. 140 tekens is niet veel, maar genoeg om enige creativiteit in kwijt te kunnen. En als je weet dat het Hof van Justitie heeft gezegd dat elf woorden genoeg kan zijn om van een beschermd werk te spreken, en een haiku nóg korter is maar zeker ook beschermd, dan is het goed denkbaar dat een tweet in principe ook beschermd is.

Maar als je auteursrecht zegt, moet je eigenlijk ook altijd citeren zeggen. Want het citaatrecht is gemáákt om stukjes van andermans werk te mogen gebruiken in een eigen werk, zoals een aankondiging of bespreking van dat werk. Of andere eigen uitingen met een vergelijkbaar doel. En “@henk zei op twitter” in een nieuwsbericht lijkt mij een prima eigen vergelijkbaar doel. Dat is dan het brengen van nieuws, het nieuwsfeit is dat @henk dat zei.

Het blijft me verbazen hoe sommige mensen redeneren als het gaat om nieuwe media. Is het nu werkelijk zó gek dat je dingen van twitter mag overnemen? Werd er vroeger ook zo gek gedaan als je iemand op radio of televisie wat hoorde zeggen, en je dat wilde overnemen in je eigen tijdschrift of krant?

Arnoud

Kan een land Google News schatplichtig aan de uitgeefindustrie maken?

googlenewsGoogle verzet zich tegen wetsvoorstellen in Duitsland die de vrijheid om content door te plaatsen flink inperken, las ik bij Tweakers. De Duitse regering wil haar uitgeefindustrie steunen door wettelijk vast te leggen dat het soort overnemen dat Google doet, een vergoeding eist. Of die wet het gaat halen wordt betwijfeld, maar kán dit wel?

In Europa is auteursrecht vergaand geharmoniseerd. De basis is een Europese richtlijn uit 2001 die precies bepaalt welke rechten vallen onder het auteursrecht, en ook welke uitzonderingen landen mogen invoeren. Het is niet toegestaan om meer of andere uitzonderingen op het auteursrecht te creëren. Dit is de reden waarom fair use als uitbreiding op het citaatrecht zou moeten worden ingestoken: een aparte uitzondering opvoeren mág eenvoudigweg niet.

Die uitzondering zou er komen door vast te leggen dat het maken van user generated content valt onder een “met aankondigen of bespreken vergelijkbaar doel”, de frase uit het citaatrecht die bepaalt waarom iets geciteerd mag worden. En de Googlenewsbelasting zou hier ook op kunnen aanhaken: je legt eenvoudigweg vast dat het tonen van een overzicht van actueel nieuws nóóit een vergelijkbaar doel is. Daarmee is wat Google doet per definitie inbreuk, en vervolgens tuig je een systeem van collectieve licenties op. Of men bepaalt dat deze vorm van “aankondigen” alleen mag mits daar een vergoeding tegenover staat, dan ontneem je uitgevers het recht van weigeren (net zoals ze gewoon citeren niet mogen weigeren) maar ligt het recht op vergoeding wel vast.

De vraag is alleen of ze daarmee wegkomen. Want hoewel een richtlijn formeel geen wet is, maar slechts een instructie aan de nationale wetgevers om hun wet aan te passen, is het Europese Hof van Justitie stiekem toch heel hard bezig om één geharmoniseerd auteursrecht in te voeren door consequent te bepalen dat zij en zij alleen bepaalt hoe auteursrechtelijke terminologie wordt gedefinieerd. Zo werd in het Infopaq-arrest bepaald wanneer een werk beschermd is, en vervielen vanaf dat moment alle lokale criteria (zoals ons mooie “stempel van de maker”). Meer recent werd in het Premier League-arrest een definitie van “openbaarmaken” en “verveelvoudigen” gegeven, en in Usedsoft-arrest het uitputtingsrecht ook van toepassing verklaard op gedownloade software.

Mocht er zo’n Duitse (of Franse) wet komen, reken maar dat Google dan naar het Europese Hof wil om eens te vragen wat de raadsheren aldaar vinden dat “citeren” is. En goede kans dat die dan bepalen dat citeren technologieneutraal is en dus ook geldt voor zoekmachines die overzichten met snippets geven. Net zoals het ochtendnieuws de koppen uit de krant mag voorlezen.

Iets spannender wordt het wanneer Google besluit haar News-dienst te staken in Duitsland, of nog erger als ze organisaties gaat boycotten die dit recht zouden gaan inroepen. De news-dienst als zodanig sluiten kan denk ik nog wel, maar een nieuwssite weren uit de gewone Google-index vanwege ruzie over de News-index lijkt me niet te kunnen. Dat is misbruik van de economische machtspositie die Google heeft.

Wat denken jullie? Zou Google die stap aandurven?

Arnoud

Mag ik al mijn klussen in een portfolio opnemen?

portfolio.jpgRegelmatig krijg ik vragen van ontwerpers die een portfolio willen publiceren van wat ze hebben gemaakt. Een volkomen begrijpelijke stap, en commercieel heel verstandig ook. Maar juridisch wel lastig, want je maakt dan een kopie van een auteursrechtelijk beschermd werk en gaat vertellen dat jij dit hebt gemaakt.

Het beste is om toestemming te vragen aan je opdrachtgever (het liefst met een mockup erbij zodat hij meteen ziet wat de bedoeling is). Dit voorkomt in de praktijk veel ruzie en gedoe, want opdrachtgevers vinden het niet altijd leuk. Wij hebben zelf in onze algemene voorwaarden dit recht staan, maar toch vragen we altijd of we van het werk voor een klant een case mogen maken.

Ben je in dienst bij degene voor wie je het werk maakt, dan heeft de werkgever het auteursrecht. Jij mag dan niets doen met het werk, ook niet om te showen wat je hebt gemaakt. En je kunt zelfs eigenlijk niet vertellen dat jij de maker bent, want formeel bén je dat niet. Dat is de werkgever.

Werk je als opdrachtnemer (bijvoorbeeld als freelance ontwerper) dan mag je -tenzij je de rechten hebt afgestaan- wél het werk in een portfolio tonen. Jij hebt dan de rechten, en de opdrachtgever heeft alleen een gebruiksrecht. De enige uitzonderingen zijn wannere de opdrachtgever de rechten heeft opgeëist of als een exclusieve licentie is afgesproken. Opname in een portfolio van werk waar je geen rechten op hebt, kan eigenlijk niet. En bij een exclusieve licentie moet je héél goed kijken naar de exacte formulering: is ieder gebruik door opdrachtnemer verboden onder de exclusiviteit, of alleen concurrerend gebruik?

Als het werk door de opdrachtgever al publiek gemaakt is, dan zou je een opname in je portfolio kunnen rechtvaardigen als citaat: je illustreert wat je hebt gemaakt. Dat mag, mits je niet meer overneemt dan nodig is voor het illustreren én het werk met toestemming van de opdrachtgever publiek is geworden. Maar de opdrachtgever kan er desondanks nog moeite mee hebben; vraag je dus af wat het met de relatie zou doen.

Arnoud

Telefoongids wil toestemming voor citeren tweets

dtg-toestemming.pngDe Telefoongids snapt nog niet helemaal hoe het internet werkt, las ik gisteren bij De Jaap. De gids blijkt mensen via twitter te vragen of ze een positieve tweet over een bedrijf mogen copypasten in de review-sectie van hun bedrijvengids. Eh, wat?

De URL in al die tweets verwijst naar deze pagina waar je kunt toestaan dat DTG “al mijn recensie-tweets op haar site gebruikt”. Allemaal? Dus niet alleen deze ene?

Omineus vind ik “en ontvang dit bericht niet meer.” bij die optie, want die ontbreekt bij de optie “Ik ga er niet mee akkoord dat detelefoongids.nl mijn recensie-tweets op haar site gebruikt.” Oftewel je mag nee zeggen maar dan gaan we het elke dag opnieuw vragen? Hm.

Nu vond ik die voorwaarden wel érg kort, ik ben gewend dat er ergens tien pagina’s A4 staat die in kleine lettertjes (liefst lichtgrijs in 6punts Arial) meldt dat alle auteursrechten overgaan naar DTG, dat je het merk DTG niet zonder toestemming mag gebruiken en dat men nooit en te nimmer aansprakelijk is als een telefoongids ontploft.

Ik moest flink zoeken, maar toen vond ik de voorwaarden van de reviewsectie van de Telefoongids. Die lijken me van toepassing, hoewel daar formeel geen sprake van is want als je een bedrijfsvermelding opent dan staat daar “Review dit bedrijf” maar het floepvenster waar je dan geacht wordt te typen, verwijst nergens naar die voorwaarden. Beetje onlogisch dus. (De voorwaarden zelf zijn op zich trouwens best netjes.)

Ik snap werkelijk niet waarom DTG zo moeilijk doet. Het lijkt mij evident dat je een tweet over een bedrijf mag citeren in het kader van aankondiging/bespreking. Dat blijkt immers met zo veel woorden uit de Funda-jurisprudentie. Als Jaap (zonder “De”, de huizensite dus) een stukje advertentie van een makelaar mag overnemen, dan mag DTG een stukje recensie overnemen van een recensent. En omdat het hier gaat om een korte tekst, mag deze integraal worden overgenomen.

Haalt Google de Belgische kranten uit haar index, is het weer niet goed

gnews-be.pngDiverse Franstalige kranten uit België zijn niet meer te vinden in de zoekresultaten van Google, meldde Nu.nl. Franstalige kranten als La Capitale (dat het een boycot noemt) zijn uit de complexe index van de zoekmachine verwijderd. Het Belgische Hof van beroep had in mei Google News inbreukmakend geacht, en volgens Google moet men nu zo handelen om aan dwangsommen te ontkomen.

Met dank aan Tweakers vond ik het arrest van begin mei dit jaar. Hoewel wat Google doet, best wel lijkt op citeren, is daarvan geen sprake. Google neemt telkens het “hart” van het artikel over volgens het Hof. Dat lijkt me echter onvermijdelijk bij nieuws: nieuwsberichten zijn eigenlijk altijd zo opgebouwd dat je in de eerste drie zinnen de kern leest, en pas als je dan doorleest krijg je meer achtergrond.

De persexceptie gaat ook niet op, want daarvoor moet het gaan om actueel nieuws dat nú nú nú gebracht moet worden. Google bewaart nieuws 30 dagen, daar is geen haast bij. Bovendien publiceert Google geen eigen nieuws, ze is meer een knipselkrant (wat het Hof onderbouwt met een link in het arrest naar een Frans Wikipedia-artikel ter onderbouwing).

Google herpubliceert volgens het Hof eenvoudigweg het nieuws, en zorgt er daarbij voor dat de bron inkomsten en bezoekers misloopt. Dat is dus in strijd met de driestappentoets (zie ook het Infopaq-arrest van het Europese Hof). Je mag stukjes uit andermans werk gebruiken maar zij mogen er geen boterham minder om eten.

Vanwege deze schendingen van het auteursrecht werd Google verplicht

à retirer des sites Google.be et Google.com, plus particulièrement des liens en cache visibles sur «Google Web» et du service «Google News», tous les articles (…)

Dit was in lijn met de eisen van de kranten, die ook hun pijlen hadden gericht op “tout ses sites (Google News et «cache» Google sous quelque dénomination que ce soit)”.

Het draait dus om “plus particulièrement” oftewel “meer in het bijzonder”. Bedoelt het Hof daarmee “deze specifieke diensten op Google.com/.be” of “alle diensten op Google.com/.be en met name maar niet alleen deze specifieke”? De dwangsom van 25.000 euro per dag dat niet voldaan wordt aan het bevel zou voor een gemiddeld bedrijf reden moeten zijn om de conservatieve interpretatie te kiezen.

Nu is Google geen gemiddeld bedrijf, maar ook voor hen lijkt me 25.000 euro per dag toch aan te gaan tikken. Hoewel men recent in Taiwan toch enige tijd de boetes voor schenden van het retourrecht op apps willens en wetens heeft laten oplopen, maar dat is nu ook gestopt. Het komt natuurlijk wél heel goed uit dat het vonnis hier net een tikje ambigu is.

Arnoud

Is tonen van een screenshot automatisch een citaat?

spits-citaat.pngEen lezer vroeg me:

Ik weet dat op foto’s auteursrecht rust. Je kunt niet zonder meer een afbeelding van een andere website kopiëren en deze in een artikel op je eigen website plakken. Maar het valt me op dat sommige websites een truc hebben bedacht: in plaats van een afbeelding overnemen maken ze een screenshot (printscreen) van de originele site en die tonen ze dan. Om deze regel (vermoedelijk) te omzeilen merk ik dat sommige websites hier een handigheidje voor hebben bedacht: als afbeelding in hun artikel, plaatsen ze een printscreen van de website waar de daadwerkelijk gewenste afbeelding gedeeltelijk op staat.

Een recent voorbeeld is dit Spitsnieuws artikel over Paris Hilton. De afbeelding behorend bij het artikel is een printscreen van de website The Sun waar het artikel staat, en dus ook de afbeelding. Is het zo automatisch een citaat en dus legaal?

Of het overnemen van een afbeelding is toegestaan, hangt niet af van de wijze van overnemen. Of je nou de afbeelding opslaat en een kopie uploadt, een screenshot van de website plaatst of een foto van je monitor maakt en die uploadt, het is en blijft een kopie van de afbeelding. Het auteursrecht geldt niet per verschijningsvorm maar geldt voor het beeld als zodanig. Zelfs met potlood natekenen van die foto is een verveelvoudiging in de zin van de auteurswet.

Overnemen van beeld (ongeacht dus de manier waarop) mag alleen met toestemming van de fotograaf, of wanneer een wettelijke uitzondering geldt. Een zo’n uitzondering is het beeldcitaatrecht. Deze uitzondering geldt bijvoorbeeld wanneer je foto’s die nieuwswaardig zijn wilt tonen in de context van een artikel over dat nieuws. Deze foto van mevrouw Hilton is nieuws, dus je moet wel deze foto laten zien om het nieuws te kunnen bespreken. Zolang je een bronvermelding hanteert, zou dat legaal moeten zijn.

Ook kan een site als Spitsnieuws zich mogelijk beroepen op de persexceptie als het gaat om actueel nieuws dat ze moeten overnemen.

Waarom Spitsnieuws werkt met screenshots in plaats van gewoon een gecopypastede foto, weet ik niet. Misschien is het gemakzucht, misschien vinden ze dat een mooie manier van bronvermelding of misschien hopen ze zo de plaatjeszoekmachine van TinEye en collega’s te frustreren. Maar je bent niet automatisch legaal als je een screenshot plaatst.

Arnoud

Waarom doet Wikipedia niet aan citaatrecht?

wikipedia-lezen-bewerken.pngRegelmatig krijg ik vragen als deze van verwarde Wikipedianen:

Bij een wijziging aan een Wikipedia-lemma wilde ik een citaat toevoegen om de tekst te verduidelijken en te onderbouwen waarom het is zoals ik het beschreef. Dat citaat werd weggehaald met als argument dat ik daarmee auteursrechten zou schenden omdat het geen vrije bron was. Maar citaatrecht is toch legaal?

Dat klopt, citaatrecht is een uitzondering op het auteursrecht. Wat je citeert, oftewel met bronvermelding aanhaalt om je punt te maken, is dan ook geen inbreuk op auteursrechten.

Echter, Wikipedia heeft als regel dat men alleen teksten (en beeld) mag toevoegen die volledig zelf geschreven zijn, of uit vrije (GFDL of Creative Commons) bronnen beschikbaar zijn. Dat moet niet alleen gelden voor de lemma’s als geheel, maar ook voor afbeeldingen en andere media, plus voor delen van lemma’s uit hun context.

Uit dat standpunt volgt ook dat citeren een probleem is. Immers, een beroep op citaatrecht vereist context. En als je het geciteerde uit de context rukt en op een t-shirt drukt en verkoopt, dan is dat geen citaat meer. Dat vindt men problematisch bij de vrije encyclopedie, want uit hun context gerukte lemmateksten moeten op t-shirts te verkopen zijn (mits je de Creative Commonslicentie erbij noemt).

Natuurlijk is citeren legaal, maar als Wikipedia als huisregel zegt “citeren is verboden” dan is dat hun goed recht. Hoe raar het ook is om dit te verbieden. Wel zou het goed zijn om dat standpunt eens wat beter te onderbouwen, want ik kan het nergens als beleidsregel vinden.

Arnoud<br/> PS: op 5 november spreek ik op de Wikimedia Conferentie, al heb ik nog geen idee waarover precies. Iets met auteursrechten, dus ik zal vast cynisch worden.